ତୁମେ ଗୋ ବରଷା

ସ୍ତୂପୀକୃତ ମେଘ ସାଜି ଛାଇଗଲ ସୁନୀଳ ଆକାଶେ ।

ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି ବରଷିଲ ସୁନ୍ଦରୀ ଶ୍ରାବଣେ ।।

ଝିପି ଝିପି ଆସି ଛୁଇଁଦେଲ ମାଟିକୁ ସୁସୁଆଗେ ।

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ର ପୁଲକ ଖେଳିଗଲା ସାରା ଦେହେ ।।

ପହିଲିସିକ୍ତେ ଝୁମି ଉଠେ ରୌଦ୍ର ଦଗ୍ଧ ଧରଣୀ ।

ସବୁଜ ଶୃଙ୍ଗାରରେ ଶ୍ରୀ ମଣ୍ଡିତା ହୁଏ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ ।।

ବର ରୂପେ ସାଜିଯାଏ ଅମ୍ବର ମେଘର ଗହଣେ ।

ମାଟି ଲାଗେ ସାଧବ ବୋହୂ ତୁମରି ଆଗମନେ ।।

ଟୋପାଟୋପା ଜଳବିନ୍ଦୁଏ ସବୁ ଖେଳିଯାନ୍ତି ସତ୍ୱର ।

ନିଦାଘର ନିରାଟ ଝାଞ୍ଜିକୁ ଭୁଲି ନାଚିଉଠେ ମୟୂର ।।

ଆପେକ୍ଷିକ ଇଶାରା ତୁମର କୁଁଆରୀ କଢି ପ୍ରତି ।

ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ କିମିୟା ଯାଆନ୍ତି ଫୁଲରେ ବଦଳି ।।

ଋତୁ ଛଳେ ଉତାରିଲ ଲାଜ,ଦେଖି ଅମାନିଆ ମୌସୁମୀ ।

ତୁମେ ଗୋ ବରଷା ସତରେ ଭାରି ବେସରମୀ

                        ◆◆◆