ବନ୍ଧୁ

ଉପସ୍ଥିତି ତୁମର

କରେ ଜୀବନକୁ ମୋର

ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ ।

ତୁମର ପ୍ରତିଟି ବାର୍ତ୍ତା

ଆଣିଦିଏ ନୂଆ ଦିଗ଼୍ଦର୍ଶନ ।।

କେଉଁ ଯନ୍ତ୍ରପାତିରେ

ମୋତେ ଗଢିଦେଲ ।

ବନ୍ଧୁତା ନିଭାଇ

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପରତାର ପରିଚୟ ଦେଲ ।।

ସୂରୁଜର ତେଜରେ

ଚନ୍ଦ୍ର ଯେପରି ତେଜୀୟାନ ।

ତୁମର ଦୟାର୍ଦ୍ର ହୃଦୟ

କଲା ମୋତେ ସହୃଦବାନ୍ ।।

ଜିଇଁବାକୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜୀବନ

ତୁମେ ମୋତେ ପ୍ରେରିତ କଲ ।

ମୁଁ ଥିଲି,ଦିଗହରା ପଥିକ

ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳେ ପହଞ୍ଚେଇ ଦେଲ ।।

ଅନାବିଳ ସୂତ୍ରର ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇ

କେଉଁ ଗନ୍ଥାଘରେ ରଖିଛ

ଏ ସଂପର୍କ କୁ ସାଇତି ।

ପାଇଛି ମୁଁ ଏପରି ହୀରା

ଯାହାକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ଲୋକେ

କେବଳ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖନ୍ତି ।।

ବନ୍ଧୁ ହେବାର ଯୋଗ୍ୟତା

ନ ଥାଇପାରେ ମୋ ଭିତରେ ।

ପରାର୍ଥ ଭାବ ନେଇ , ତୁଲେଇବି ସଂପର୍କ

ଭାଗୀ ହେବି ମୁଁ ତୁମ ସବୁ ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ।।