ତୁମେ

 ଅଳ୍ପ ସ୍ନେହେ ତୃପ୍ତ ତୁମେ      ଖଣ୍ଡିଏ ଶିଖାରେ ଦୀପ୍ତ ତୁମେ

             ହେଉ ପଛେ ଅନ୍ଧାର ରାତିର କାଳିମା

      ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପାଲିଙ୍କି ରେ            ଓହ୍ଲେଇ ଆସିଲ କି ତୁମେ

                    କେଉଁ ସରଗର ସୁଷମା ।

ମନ୍ଦ ହାସିନୀ କୋମଳ ହୃଦୟ    ଶାନ୍ତ ସରଳ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ବଦନ

           ତୁମେ ସରସ-ସୁଶୋଭିତ-ଅ°ଜନା

 ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଦିଶାର କିରଣ ପରି        ଅପେକ୍ଷାରତ କି ତୁମେ

             କେଉଁ ଚିଲିକାର ଦିଗଙ୍ଗନା ।

     ବୀକଚ କୁମୁଦ ସମ     ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ତୁମେ

            ପ୍ରେମର ଝରନ୍ତା ନିର୍ଝରିଣୀ

    କରିବା ପାଇଁ ଭାବ    ଚାହିଁଛ କି ଚାତକପରି ତୁମେ

           କେଉଁ ରାଇଜର ରାଜନନ୍ଦିନୀ ।

    ମଧୁର ଭାଷିନୀ           ହରିଣୀଦୃଶା

            ଦେଲ ଆଲୁଅ ତିମିର ନାଶି

   ଧବଳା ଜୋଛନାରେ        ଖସିଆସିଲ କି ତୁମେ

             କେଉଁ ଗଗନର ଶଶୀ ।

 ସୁର-ତାଳ-ଲୟର              କଳକଣ୍ଠ କୋଇଲି ତୁମେ

           ତାନେ ତାନେ ସାତ ସୁରଙ୍କ ସିତ୍କାରୀ

ଖେଳାଇବାକୁ ସଙ୍ଗୀତର ଝଙ୍କାର       ବିହ୍ଵଳେ ଆସିଛ କି

ତୁମେ କେଉଁ ଅର୍ଣ୍ଣବର ଅପସରୀ ।

    ସେନେହର ଝରାପୁଷ୍ପେ     ଗୁନ୍ଥିଛ ଜୀବନେ ପ୍ରୀତିର ହାର

               ଅପରୂପ ତୁମ ଶୋଭା-ଶିରୀ

     ଦେବା ପାଇଁ ନବଜୀବନ     ଫେରି ଆସିଛି କି ତୁମେ

                କେଉଁ ସରଗର ପରୀ ।