ସଲାମ ବାଜିରାଉତ

ଓଡିଶାର ଦୁଃଖ    ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କୂଳରେ

     ନୀଳକଣ୍ଠପୁର ଗ୍ରାମ

ବାର ବରଷର      ବାଳକ ବାଜିଆ 

      ରଖିଗଲା ତାର ନାମ ।

ମାନବ ଜୀବନ      ଆରମ୍ଭ ଜନ୍ମରେ

    ସମାପ୍ତ ହୁଏ ମୃତ୍ୟୁରେ

ଜନମ ମରଣ     ଅବଧି ଭିତରେ

   ଯେତେ ସବୁ କର୍ମ କରେ ।

ଜୀବନକୁ କେବେ    ମପାଯାଏ ନାହିଁ

   ବର୍ଷ ମାସ ଦିନ ଦଣ୍ଡେ

କରମ ତାହାର     କରଇ ଅମର

   ତାହାକୁ ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ।

ଗଡଜାତ ଭୂମେ    ରାଜ ଅତ୍ୟାଚାର

    ଇଂରେଜ ଶାସନ କାଳେ

ସୀମା ଲଙ୍ଘିଥିଲା     ଶୋଷଣ କଷଣ

     ଢେଙ୍କାନାଳ ରାଜ୍ୟ କୋଳେ ।

ପ୍ରଜା ଆନ୍ଦୋଳନ    ତେଜିଣ ଉଠିଲା

    ପ୍ରଜା ମଣ୍ଡଳ ମାଧ୍ୟମେ

ବାର ବରଷର      ବାଳକଟେ ଥିଲା

     ନୀଳ କଣ୍ଠପୁର ଗ୍ରାମେ ।

ଲୋକଙ୍କ କଷଣ     ଦେଖି ହୂତ ହୂତ

      ଜଳିଲା ବାଜିଆ ପ୍ରାଣ

ସହି ନପାରି ସେ      ମିଶିଲା ଯାଇଣ

     ପ୍ରଜାମଣ୍ଡଳରେ ଜାଣ ।

ତେଜି ଆନ୍ଦୋଳନ     ଭୁବନ ଅଞ୍ଚଳ

    ଥର ହର ହେଲା ଯେବେ

 ଢେଙ୍କାନାଳ ପଟୁ      ଫିରିଙ୍ଗି ଫଉଜ

     ବାହାରି ଆସିଲେ ତେବେ ।

ଫଉଜ ଆସିଣ     ପହଞ୍ଚି ଗଲେରେ

   ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନଦୀର ଘାଟେ

ଆଜିପରି ସେବେ   ବ୍ରାହ୍ମଣୀରେ ସେତୁ

     ନଥିଲାଟି ସେହି ବାଟେ ।

ନଦୀ ଆର ପଟେ    ଘାଟ ଜଗିଥିଲା

       ବାଜିଆ ଶିଶୁ ବକଟେ

ବ୍ରିଟିଶ୍ ଫଉଜ     ଡାକିଣ କହିଲେ

   ଡଙ୍ଗା ଆଣହେ ଏପଟେ ।

 ପ୍ରଜାମଣ୍ଡଳର     ସଭ୍ୟ ବାଜିଆ

     ଭଲଭାବେ ବୁଝିଥିଲା

ଫଉଜ ଆସିଣ      ଭୁବନ ଅଞ୍ଚଳେ

    ରଚିବ  ଦମନ ଲୀଳା ।

ଯେତେ ପରକାରେ    ଫଉଜ କହିଲା

    ଆଣିବାକୁ ତାକୁ  ନାଆ 

ଯେତେ ପରକାରେ     ଡରାଇଲେ ତାକୁ

   ନେଲା ନାହିଁ ସିଏ ନାଆ ।

ସାହସୀ ବାଜିଆ       ନିର୍ଭୀକେ କହିଲା

   ନେବି ନାହିଁ ମୁହିଁ ନାଆ

ଯେଉଁ ବାଟେ ବାଟେ     ଆସିଅଛ ତୁମେ

        ସେହି ବାଟେ ଫେରି ଯାଆ ।

ଉତକ୍ଷିପ୍ତ ହୋଇ      ବ୍ରିଟିଶ୍ ଫଉଜ

      କହି ଶେଷ ଥର ପାଇଁ

ନାବ ନ ନିଅନ୍ତେ     ବାଳକ ବାଜିଆ

     ଦେଲେ ଯେ ଗୁଳି ଫୁଟାଇ ।

ଗରଜି ଉଠିଲା       କମାଣ ବନ୍ଧୁକ

     ବ୍ରାହ୍ଣଣୀ ଲଙ୍ଘିଲା ତୋପ

ବାଳକ ବାଜିଆ      ଶରୀର ଭେଦିଲା

       ଶାନ୍ତ କରି ତାଙ୍କ କୋପ ।

ପଡିଗଲା ଲୋଟି     ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ବାଲିରେ

      ବାଜିରାଉତର ଦେହ

ରକତ ରଞ୍ଜିତ     ହୋଇଲା ବ୍ରାହ୍ମଣୀ

   ସବୁରି ଆଖିରେ ଲୁହ ।

ବାର ବରଷର     ବାଳକ ଧରମା

       କୋଣାର୍କର ମୁଣ୍ଡି ମାରି

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ନୀରେ     ସଲିଳ ସମାଧି

    ନେଇଥିଲା ଯେହ୍ନେ ବରି  ।

ବାର ବରଷର      ବାଳକ ବାଜିଆ

    ଦେଶ ମାତୃକାର ପାଇଁ

 ହସି ହସି ସିଏ     ଆତ୍ମବଳୀ ଦେଲା

    ହୋଇଗଲା  କାଳଜୟୀ ।

ବାହ୍ମଣୀର ଜଳେ     ନଉକାରେ ଭାସି

   ଜେନାପୁର ଯାଏ ଗଲା

ଜେନାପୁର ଠାରୁ    ତା ପାର୍ଥୀବ ଦେହ

   ବାଷ୍ଫୀୟ ଶକଟେ ଗଲା ।

ଧବଳ ଟଗର     କଟକ ନଗର

    ଷ୍ଟେସନରେ ପହଞ୍ଚନ୍ତେ

ମହା ପଟୁଆରେ    ନିଆଗଲା ତାଙ୍କୁ

   ସତୀ ଚୌରା ପରଯନ୍ତେ ।

ଜୂଇର ନିଆଁରେ     ଲୀନ ହୋଇଗଲା

       ପଞ୍ଚ ମହାଭୂତ ଦେହ

ମରି ସୁଦ୍ଧା ସିଏ      ଅମର ହୋଇଲା

     ସବୁରି ହୃହୟେ କୋହ ।

ଅକ୍ଟୋବର ପାଞ୍ଚ     ତାର ଜନ୍ମଦିନ

    ମନେ ପଡେ ତାର କଥା

ଗର୍ବୀତ ଗେହା ମୋ    ଉତ୍କଳ ମାଟିର

     କାଳଜୟୀ ବୀର ଗାଥା ।

ଅକ୍ଟୋବର ମାସ    ଏଗାର ତାରିଖେ

    ଶହୀଦ ହୋଇଲା ସିଏ

ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରେ ଲେଖା    ହୋଇ ରହିଗଲା

    ଇତିହାସ ପୃଷ୍ଠା ଦେହେ ।

ଶିଶୁଟିଏ ହୋଇ     ଦେଶ ପାଇଁ ଥିଲା

    ଏତେ ବଡ ଚିନ୍ତାଧାରା

କ୍ଷେଦ ଆସେ ଦେଖି    ବଡ ମାନଙ୍କର

    ଦୁର୍ନୀତି ଖୋର ଚେହେରା ।

ବ୍ରିଟିଶ୍ ସିନା        ଯାଇଅଛି ଚାଲି

      ବ୍ରିଟିଶରାଜ ଯାଇନି

ଶୋଷଣ କଷଣ     ଦୁର୍ନୀତି ବଢିଛି

    ଲୁଣ୍ଠିତ ଯେ ପାଣି ଖଣି ।

ଶିଶୁଟିଏ ହୋଇ    ଦେଶପାଇଁ ଦେଲା

      ନିଜ ଜୀବନକୁ ବଳି

ବଡ ଲୋକ ଦିଏ    ନିଜ ସ୍ବାର୍ଥ ଲାଗି

     ପର ଜୀବନର ବଳି ।

କ୍ରାନ୍ତିକାରୀ ବୀର   ହେ ବାଜି ରାଉତ

     ସଲାମ କରୁଛୁ ଆମେ

ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ତୁମେ    ଏ ଭାରତ ଭୂମେ

       ଭୁଲି ପାରିବୁନି ଆମେ ।