ତୁମ ଗାଁ

ତୁମରି ଗାଁର ନୀଳ ଆକାଶରେ

ଫୁଟେ ଯେବେ ତାରା ଫୁଲ,

ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ରାତିର ବୟସ

ବଢ଼ିଲେ ବଢ଼ଇ ମୂଲ l

ତାରା ମରିଗଲେ ଗଭୀର ରାତିରେ

ଆସେ ଧିରେ ଜହ୍ନ ଉଇଁ

ଠିକ ସେତେବେଳେ ମୋ ମନ ଆକାଶେ

ତୁମ ସ୍ମୃତି ଆସେ ଚେଇଁ l

ଆପେ ବସିଥିବ ପାଖେ ଆଉଜାଇ

ମୁହଁ ଥିବ ଚlନ୍ଦ ଚାହିଁ

ମୁଁ ଦେଖୁଥିବି ଅଲରା କୁନ୍ତଳ

ହାତ ଥିବ ସାଉଁଳାଇ l

ଚୁପି କହୁଥିବ ମୁଁ ଶାଳଗ୍ରାମ

ନିଜେ ପୁଜାରିଣୀ ତାର,

ଜୀବନେ ପାଇଛ ଭଲ ମତେ ସିନା

ନଈକୂଳ ସାକ୍ଷୀ ଯାର l

ଘନ ନୀଳ ବେଣୀ ପାରୁଥିବି ଥିରି

ବଉଳ ଫୁଲ ଗଭାରେ

ଥିରି ସମୀରରେ ନୂଆ ଶିହରଣେ

ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ଗୀତ ସ୍ୱରେ l

ନିର୍ଲିପ୍ତ ଆନନ ଆକାଶ ଦର୍ଶନୁ

ବିରତ ହେଉ ନଥିବ

କୋଳେ ଆଉଜାଇ ଆଣିଲେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ

କୁହ ଜହ୍ନ ଦେଖୁଥିବ l

କୋକିଳ କଣ୍ଠର ଭାଷାର ମହକେ

ସାରା ରାତି ବିତୁଥିବ,

ମହକି ଉଠିବ ବନ କ୍ଷେତ୍ର ମାଳ

ଝିଙ୍କାରୀ ଝିଙ୍କାରୁ ଥିବ l

ତମ ଛୁଆଁ ପାଇ ସ୍ବର୍ଗ ସୁଖ ଯାହା

ଅନୁଭବିବି ଅନ୍ତରେ

ଲlଜେ ଯେବେ ସହୀ ମୁହଁ ଢାଙ୍କି ଦେବ

ଚୁମ୍ବନ ଦେବି ଗଣ୍ଡରେ l