ଜନତା ମରନ୍ତୁ, ମାଗିଖିଆ ହୁଅନ୍ତୁ

ସରବ ମଣିଷର ଜୀବନ ଦୀପ

ଅଟଇ ପରା ଅମ୍ଳଜାନ,

ଉଦ୍ଭିଦ ଜଗତ ଛାଡଇ ଧରାର

ବାୟୁ ମଣ୍ଡଳକୁ ଅମ୍ଳଜାନ |୧|

ଜାଣିଛ ସମସ୍ତେ, ନଥିଲେ ଏବଂ

ନମିଳିଲେ ଧରାରେ ଅମ୍ଳଜାନ

ଏଇ ଜୀବନ ଜଗତ ହୋଇ ଯିବ

ଅତିଶୟ ଅନ୍ଧକାର ଜାଣ |୨|

ପାହାଡ ପରବତ ଜଂଗଲ ଅଭାବରେ,

ଅମ୍ଳଜାନର ପରିମାଣ

ପୃଥିବୀର ବାୟୁମଣ୍ଡଳରେ ହୋଇଲା

ଅମ୍ଳଜାନ ଅଳ୍ପ ସରବେ ଜାଣ |୩|

ଭବିଷ୍ୟତ କଥାକୁ ମନରେ ନଭାବି,

ନଷ୍ଟ କଲେ ଉଦ୍ଭିଦ ଜଗତ,

ଅମ୍ଳଜାନ ବିନା ମରୁଛନ୍ତି ଦେଖ ସବୁ

ନର ଓ ପ୍ରାଣୀ ଜଗତ |୪|

ଦେଖ ଭଉଣୀ ଭାଇ, ଏବେ ସରବେ

ଗାଆଁ ଠାରୁ ସହର ଯାଏ,

ମନୁଷ୍ୟ ସମାଜ ଆଜି ନିଜ କୃତକର୍ମ

ର ଫଳ ଭୋଗୁଥାଏ |୫|

ଜୀବନ ଯାଉଛି ବହୁ ନୂତନ ନୂତନ

ମହାମାରୀର କାୟାରେ ଆଜି,

ମଣିଷ ସମାଜରୁ ତ୍ୱରାନିତ ଗତିରେ

ଯାଉଛନ୍ତି ହଜି ହଜି |୬|

ପୂଣ୍ୟ କଅଣ ? ପାପ କଅଣ ? ଆହେ

ଅମଣିଷ ଯେତେ

ପ୍ରକୃତି ଉପରେ ପ୍ରତିଦିନ କରିଚାଲି

ଅଛ କେତେ କେତେ |୭|

ପ୍ରକୃତିର ପରିବେଶକୁ ଛାଡି ସରବେ

କୂତ୍ରିମତା ଆଡ଼େ ଧାବ,

ସତରେ ସୁନ୍ଦରତା ଆବୋରିଛ କି ନା?

ଥରେ ମନରେ ଭାବ |୮|

ସ୍ୱାର୍ଥପରତାରେ ସବୁ ମଣିଷ ଧାଇଁଛ,

ହୋଇଛ ପରା ଅନ୍ଧ

ଧ୍ବଂସର କାର୍ପଟଦାର ବନିଛ କି ନା,

ଏହା ଭଲ କି ମନ୍ଦ? |୯|

ପୁଂଜିର ମୋହ, ମାୟା ଓ ନିଶାରେ

ଚାଲ ଅଜ୍ଞାନରେ

ଜାଲେ ପଡୁ, ବିଷ ବଳୟ ସୃଜନ କର

ଚାଲି ଅନ୍ଧାରରେ |୧୦|

ନବୁଝିଣ କିଛି ଗ୍ରାମ ସଭାରେ ନେତାର

ଭାଷଣେ ମାରିଲ ତାଳି,

ମାଗି ଖିଆ ହୋଇ ଗାଁ ସଭାରେ କେତେ

କରିଲ ମେଳି |୧୧|

ଜାତି, ଧରମ ନାମରେ ଭେଦ ଭାବ

ସବୁ ବୁଣି ଚାଲିଲ,

ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ମନ୍ଦିର ଓ ମସଜିଦ

ନିର୍ମାଣରେ ସମୟ କାଟି ଚାଲିଲ |୧୨|

ଅକ୍ସିଜେନ ବିନା ମରୁଛନ୍ତି ରୋଗୀ,

ଚାଲେ ରାଜନୀତି ରାଲି,

ଲାଜ ଲାଗୁନି ନେତାଙ୍କୁ, ଚାଲେ ବଡ

ବଡ ଭାଷଣ ବୋଲି |୧୩|

ଆମର ଦେଶରେ ଆଉ ଅଧିକା

ଡାକ୍ତରଖାନା ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ କି?

ଆମ ଦେଶରେ ଅଧିକା ଶିକ୍ଷା

ଅନୁଷ୍ଠାନ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ କି? |୧୪|

କେତେ ସବୁ ଗୁରୁ, ବିଚାରପତି ଓ

ବୁଦ୍ଧିଜିବୀ ଦେଶରେ ଅଛନ୍ତି

ସ୍ୱାର୍ଥରେ ତାଙ୍କର ଖାଲି ଗତି, ଜଂଗଲ

କାଟିବାରେ ମାତନ୍ତି |୧୫|

ଜଂଗଲ କାଟିଲା ବେଳେ, ନଥିଲା

ତାଙ୍କର ପଦୁଟିଏ ସ୍ବର,

କୁହ କାହିଁକି, ନସ୍ପୁରିଲା ଚେତା ଓ

ଚୈତନ କାହାର |୧୬|

ଧର୍ମର ଧ୍ବଜା ଉଡାଉ ଥିବା ଲୋକ

ନକରନ୍ତି ବିରୋଧ ତାର

କେଉଁ ସ୍ବାର୍ଥ ଲୋଭରେ ନସ୍ପୁରେ ଚେତା

ଚୈତନ୍ୟ ତାଙ୍କର |୧୭|

କଳି ଯୁଗର ଶେଷ ହେବା କହି

ସେମାନେ ଦର୍ଶକ ସାଜନ୍ତି,

ଗାଡ଼ି ତ ଗଡୁଛି ଈଶ୍ୱର ଇଛାରେ

କହନ୍ତି, ପ୍ରଚାର କରନ୍ତି |୧୮|

ପୁଂଜିପତି ଯେତେ ରଖିଛନ୍ତି ଜଗତକୁ

ନିଜ ଆୟତ୍ତରେ ,

ଧରିଛନ୍ତି ଧରିତ୍ରୀର ଶାସନ ଡୋରୀକୁ

ନିଜ ଅଧୀନରେ |୧୯|

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଧନର ବଳରେ ବଶ କରି

କଳ କାରଖାନା ବନାନ୍ତି

ଜଙ୍ଗଲ ପୋଡି, ସମ୍ପଦ ସବୁ ଉଜାଡ଼ି,

ପରିବେଶକୁ ନଷ୍ଟ କରିଥାନ୍ତି |୨୦|

ଶ୍ରମିକ ଦାଦନ ଖଟୁଚି, ଶିକ୍ଷିତ ରହେ

ବେକାରୀର ପୀଡାରେ,

ମିଥ୍ୟା ପ୍ରତିଶୃତି ସବୁ ଦେଇ ଶାସନକୁ

ଯାଆନ୍ତି ଅତି ସହଜରେ |୨୧|

ଶାସନରେ ବସି କହନ୍ତି ରୋଜଗାର

କର ପକୁଡି ବିକି ରେ

ଧନ୍ୟ ତମ ଦେଶ ପ୍ରୀତି, ହୋଲି ରଂଗ

ଖେଳୁଛ ମଣିଷ ରକ୍ତରେ |୨୨|

ଧନ୍ୟ ଦେଶ ପ୍ରୀତି, ଜନତା ମରନ୍ତୁ

ଏଠି, ମାଗିଖିଆ ହୋଇ

ମଦ ବ୍ୟବସାୟରେ ରାଜସ୍ୱ, ଆମ

ଗାଦି ସୁରକ୍ଷିତ ଅଛି ରହି |୨୩|