ବରଷା ରାଣୀ

ବରଷା ରାଣୀ କହ କାହାଣୀ ।

କେଉଁଠି ଥିଲୁ କେବେ ଆସିଲୁ ।।

କହୁଛି ଶୁଣ କରେ ବଖାଣ ।

ମେଘରେ ଥିଲି ଭାସି ଆସିଲି ।।

ଧକ୍କା ଖାଇଲି ଝରି ପଡିଲି ।

ଆଷାଢ ମାସ ହେଲା ପ୍ରବେଶ ।।

ଶ୍ରାବଣ ମାସ ହୋଇଲେ ଶେଷ ।

ଫେରିବି ମୁହିଁ ମୋ ଇଚ୍ଛା ଯହିଁ ।।

ଉଡିଲେ ମେଘ ଯାଏ ମୁଁ ଉଡି ।

ମେଘ ସାଙ୍ଗରେ ମୋର ଧାଉଡି ।।

କଳାମେଘିଆ ଶାଢୀ ପିନ୍ଧାଇ ।

ଛାଡିଛି ମାଆ ଆସିଛି ମୁହିଁ ।।

ବାଦଲଫଟା ବରଷା କରି ।

ଗ୍ରୀଷମ ତାପ ନିଏ ମୁଁ ହରି ।।

ମେଘଡମ୍ବରୁ ବାଜଇ ବାଜା ।

ସୌଦାମିନୀ ଦେଖାଏ ସଜା ।।

ନଦୀ ନାଳରେ ଭରେ ମୁଁ ଜଳ ।

କାହାର ଖୁସି କାହାର କାଳ।।

ଦେଖିଲେ ମତେ ହସେ ଚାତକ ।

ଚାଷୀ ଖୋଲଇ ଜନ୍ମ ଜାତକ ।।

ଫୁଲ ଫଳରେ ଭରଇ ଧରା ।

ହସଖୁସିର ବୁହାଏ ଧାରା ।।

ଗର୍ଜିଲେ ମେଘ ନ ବରଷେ ମୁଁ ।

ମୌସୁମୀ ସାଥେ ରହିଥାଏ ମୁଁ ।।

ପିଲାଏ ଦେଖି ଡଙ୍ଗା ଭସାଇ ।

ମଜା ନିଅନ୍ତି ମତେ ଦେଖାଇ ।।

ବେଙ୍ଗ ରାଜାଟି ସାରୁ ମୂଳରେ ।

ବସିଛି ଛତି ଅଛି ଉପରେ ।।

ବେଙ୍ଗୁଲୀ ରାଣୀ ଦେଖିଲା ପାଣି ।

ହୁଳହୁଳି ସେ ଦେଖ ଦେଲାଣି ।।

ଲଙ୍ଗଳ ଧରି ବାହାରେ ଚାଷୀ ।

ମନ ତାହାର ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖୁସି ।।

ଦେଖିଲା ମତେ ହଳ କରିବ ।

କେତେ ଫସଲ ଉପୁଜାଇବ ।।

ସଭିଙ୍କ ପେଟେ ଦେବ ସେ ଦାନା ।

ମତେ ଦେଖି ତା' ଖୁସି କୁହନା ।।

ଘରୁ ପଛକେ ଗଳୁ ତା' ପାଣି ।

ଯୋଗାଏ ଦାନା ସଭିଙ୍କୁ ଆଣି ।।

କାମୀ କାମିନୀ ହେଲେ ଉଷତ ।

ମନେ ସପନ ଅଶେଷ ଜାତ ।।

ସବୁ ବରଷ ଆସେ ମୁଁ ସତ ।

ତୁମକୁ ଦେଖି ହୁଏ ଉଷତ ।।

ସଭିଏଁ ମୋର ଅତି ନିଜର ।

ନାହିଁ ମୋହର ଆପଣା ପର ।।

କାଳଚକ୍ରର ଗତିରେ ମୁହିଁ ।

ଯିବା ଆସିବା କରୁଛି ରହି ।।

ସବୁ କହିଲି ପୁଚ୍ଛିଲ ବୋଲି ।

ଏବେ ତୁମଠୁ ବିଦାୟ ନେଲି ।।