ସରୀସୃପ

କାମନା ବାସନା ସରୀସୃପ ସମ

ହୃଦ କନ୍ଦେ କରେ ବାସ

ନିସର୍ଗେ ନିଭୃତେ କୁଣ୍ଡଳ ଆକାରେ

ତନୁ ମନ କରେ ଗ୍ରାସ ।

ବିଷୟାର ବିଷ କଟୁ ହଳାହଳ

କରିଥାଏ ମୋହଗ୍ରସ୍ତ

ବିଷମ ସେ ଜ୍ୱାଳା ପ୍ରପଞ୍ଚ ଓ ପୀଡା

ମଣିଷ ସହେ ଅବଶ୍ୟ ।

କାମ ସରୀସୃପ ଉତ୍କଟ ଉଦ୍ଭଟ

ହୁଅଇ ଯେବେ ଉତଫଣ

ନିଶାରେ ଏକାନ୍ତେ ହୁଏ ବର୍ହିଗତ

କ୍ଷୁଧା କରେ ନିବାରଣ ।

ଫୁଲି ଉଠେ ଅହି ରାଜ ଗୋଟାପଣେ

ଡେରିଥାଏ ମନ କର୍ଣ୍ଣ

ଶୁଣିପାରେ ସିଏ ଗୀତ ପଦ୍ମତୋଳା

ବାରିନିଏ ପଦ୍ମ ଗନ୍ଧ ।

ସାତ ତାଳ ପଙ୍କ ପଦୁମ ପୋଖରୀ

ତା ମଧ୍ୟେ ପେଟି ସୁବର୍ଣ୍ଣ

ଗହ୍ୱର ମନ୍ଥନୁ ଜୀବନ ପାତ୍ରକୁ

କରଇ କାମ ସନ୍ଧାନ ।

ପାନ କରି ରସ ହୁଅଇ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ

ଲୀଳା ତା ଆଦି ଅନନ୍ତ

କାଳ ହଳାହଳ ଦ°ଶନ ପ୍ରକୋପ

ସହିଛନ୍ତି ନୀଳକଣ୍ଠ ।

ଜୀବନ ମୃତ୍ୟୁର ଲୁଚକାଳି ଖେଳ

କାମରୂପୀ କାଳସର୍ପ

ରୋମାଞ୍ଚୁ କଦମ୍ବ ଯମୁନା ତଟରେ

ଉକୁଟୁ ଜୀବନ ରଙ୍ଗ ।