ସଂସାର ନିୟମ

ଚୁନା ଚୁନା ସ୍ମୃତି ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଯାଏ 

ଏନ୍ତୁଡ଼ି ରୁ ଜୁଇ ଯାଏ 

ଛିଣ୍ଡିଗଲେ ସୁତା ଲିଭିଯାଏ ଚିହ୍ନ 

ଚିହ୍ନ ବି ଅଚିଂହା ହୁଏ ।

କିଏ ବା ଜାଣିଛି ଜୀବନର ସ୍ରୋତ 

କେଉଁଠି ସେ ଅଟକିବ 

ଝଡ କି ଆସିବ ସୁଅ ଖର ହେବ 

ଅବା ତରି ବୁଡ଼ିଯିବ ।

ଜୀବନର ତରି ସମୟ ନଈ ରେ 

ଦିଗ ହୀନ ହୋଇ ଭାସେ 

ନାଉରି ବିଚରା ତୋରଣ ମେଲାଇ 

କାହିଁ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ରେ ବସେ ।

ଗହନ ବନରେ ଚଂଚଳା ମୃଗୁଣୀ 

ଚପଳତା ମନ ନେଇ 

ମାୟା ମୃଗ ପରି ଘୁରି ବୁଲୁଥାଏ 

ଧରା ଜମା ଦିଏ ନାହିଁ ।

କେବେ ମେଘ ମାଳା କେବେ ମୋନାଲିସା 

ଅବା କେବେ ମଧୁମିତା 

କେବେ ନିରୁପମା ଅବା ପରମିତା 

କେତେ ରୂପେ ସୁଶୋଭିତା ।

ସଂସାର ନିୟମ ବଡ ଏ ବିଚିତ୍ର 

କ୍ଷଣ କ୍ଷଣ ପରା ଆନ 

ଯେଉଁଠି ଆରମ୍ଭ ସେଇଠି ହିଁ ଶେଷ 

ଭାଗଶେଷ ହୁଏ ଶୂନ ।