ସ୍ମୃତି

ଜୀବନ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ବିଶ୍ୱାସ ପାଖୁଡା

ସ୍ମୃତି ସ୍ୱପ୍ନ ନିଷ୍ଠା ଜ୍ଞାନ

ଦିବ୍ୟ ଉଦ୍ୟାନେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଆଙ୍କାକ୍ଷା ମୋର

ମଜ୍ଜି ଯାଉ ଏ ଜୀବନ ।

ଅତିଥ ସ୍ମୃତିରେ ନିର୍ମାଲ୍ୟ କଣିକା

ହଜାଇ ମନରେ ବ୍ୟଥା

ଜୀବନ ଯେଉଁଠି ଶ୍ୱାସରୁଦ୍ଧ ହୁଏ

ଝୁରଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କଥା ।

ଦୁଃଖ ସାଥିରେ ମୁହିଁ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧିଲି

ଲୁହ ଥିଲାତ ନିଜର

ପ୍ରାରବ୍ଧ ଖାତାଟି ଏତେଯେ କୁତ୍ସିତ

ସ୍ମୃତି ସାଥେ ବଞ୍ଚିବାର ।

ଯୁପକାଠି ସମ ନାରୀଟି ଜୀଅଇଁ

ତ୍ୟାଗ ଭରା ପୂର୍ଣ୍ଣାହୁତି

ସଂସାର ପଶାର ଗୋଟି ଚାଳନାରେ

ସ୍ମୃତିଯଜ୍ଞ ଆତ୍ମାହୁତି ।

ସୂକ୍ଷ୍ମ ଚେତନାରେ ଦିବ୍ୟ ମନ୍ଦିର ରେ

ହୃଦବୀଣା ବାଜୁଥାଇ

ଭାବଭକ୍ତି ପ୍ରୀତି ଦେଉଥିବି ନିତି

ସ୍ମୃତି ଶୀଳା ହେବା ପାଇଁ ।

ଛଳନା ଇଲାକେ ସ୍ମୃତିର ସମାଧି

ଜୀଇଁବା ଅସ୍ଵାଦୁ ହୀନ

ବିଶ୍ୱାସ କାହିଁକି ଶ୍ୱାସରୁଦ୍ଧ ହୁଏ

ପ୍ରାଣରେ ନାହିଁ ଜୀବନ ।

ବିଷାକ୍ତ ବଳୟେ ଧ୍ୱଂସ ହୋଇଯାଏ

ଅଂହର ମୁଁ କାର ଶବ୍ଦ

ବିଶ୍ୱରେ ଘାରିଛି ମହାମାରୀ ବ୍ୟାଧି

ସ୍ମୃତି ଚିର ଅବସାଦ ।