ସ୍ମୃତି

ଦୂର ଆକାଶର ନୀଳଜହ୍ନଟିଏ ତୁମେ

ଛପିଛପି ଆସ ପାହାନ୍ତା ନିଦରେ

ଟାଣିନିଅ ବହୁଦୂର ମୋ ହାତ ଧରି

ଅପୂର୍ବ ଶିହରଣେ ପୁଲକିତ ମୁଁ କିଛି କ୍ଷଣ ।

ମନର ଡାଳେ ବାନ୍ଧୁଥାଅ ବସାଟିଏ

ବସିଗଲେ ମୁଁ ଏକୁଟିଆ ନିରୋଳାରେ

ଫୁଟାଇ ଓଠେ ପଗୁଣ ହସ

ଝରାଇ ଦିଅ ପୁଣି ଆଖିରେ ସାତ ଶ୍ରାବଣ ।

ଅତୀତର ମଲାଟରେ ଜମିଗଲେ ବି ଧୂଳି

ଝାପସା ଅନ୍ଧାରେ ଦୀପଶିଖା ପରି

ଦୁକ୍ ଦୁକ୍ ହୋଇ ଜଳୁଛି ମୋ ମନ ତଳେ

କେତେବେଳେ କରୁଣାର ସ୍ଵର ତୋଳି

ତ କେବେ କୋକିଳର ମଧୁର ତାନ ଭରି ।

ପ୍ରେମ ମିଳନ ବିଚ୍ଛେଦ ଭରା ଏ ଜୀବନେ

ଯେତେ ବି ଆଗକୁ ଗଲେ ମାଡି

ପଛକୁ ବୁଲି ବାରମ୍ବାର ଚାହୁଁଥିବି

ମଲା ଯାଏଁ ତୁମକୁ ସାଙ୍ଗରେ ଧରି ।

ତୁମେ ମୋ ଅନୁଭବର ଏକ ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରତିମା

ଦେହର ଦେଉଳେ ପୂଜୁଥିବି ମୁଁ ରାତିଦିନ

ସାଦା କାଗଜରେ ଆଙ୍କୁଥିବି ତୁମ ପ୍ରତିଛଵି

ଶବ୍ଦର ତୁଳୀରେ ଅତି ଯତନେ

ଦିନ ମାସ ବର୍ଷ ବଦଳିଗଲେ ବି

ଭୁଲିଯିବିନି ଥିବା ଯାଏଁ ମୋ ଜୀବନ ।

ଶଶାଙ୍କ ଶେଖର ରାୟ