ସ୍ମୃତି ସେଇ ପିଲାଦିନ

ସ୍ମୃତି ପିଲାଦିନ ଏମିତି ଅନେକ 

ଆମ ଗାଁ ପୋଖରୀ ବାଟେ,

କେତେ ବୁଲାବୁଲି କଇଁ ତୋଳା ତୋଳି

ମନେପଡେ ଗୋଟେ ଗୋଟେ ।

ସମୟ ସୂଅରେ ସବୁ ଭାସିଗଲା

ମଝିରେ ପଡିଲା ଫାଟ,

ଦୂର ତାଳବଣ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର

ଜଗିଛି ଏବେବି ବାଟ ।

ଛୁଟିଦିନ ହେଲେ ଲୁଚିଲୁଚି କେତେ

ସରିନି କେବେବି ଖେଳ,

କାହିଁ ସେଦିନର ସାଙ୍ଗସାଥି ମେଳ

ଗୁଡ଼ିଉଡ଼ା ଖରାବେଳ ।

ନଈ ନାଳ ପାଣି ମାଛ ଧରାଧରି

କ୍ଷେତ ବିଲବାଡି ଏତେ,

ସାଇକେଲ ଆଜି ଝୁରୁଛି ଆମକୁ

ମାମୁଁ ଗାଁ ଝୁରୁଛି କେତେ ।

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ କଥା କେମିତି କହିବି

ବରଷା ଆସିଲେ ଧାଇଁ

କାଗଜ ଡ଼ଙ୍ଗାର ଜୀବନ୍ତ ସେ ଚିତ୍ର

ଏବେବି ଯାଇନି ଧୋଇ ।

ଭୁଲି ତ ହୁଏନି ବନ୍ୟା ଦିନର

ଅକାତ ପାଣିର କାତ,

ବୁଢ଼ୀମା କୋଳରେ କେତେ ଗପସପ

'ମା'ର ସେନେହ ଛାତ ।

ଦିପହର କଥା ପୋଖରୀ ପାଣିରେ

ବୁଡା ବୁଡ଼ି ଖୋଜଖୋଜି,

ଓଦା ସରସର ଦେହର ବାସନା

ସତେଜ ଯେମିତି ଆଜି ।

ନିତି ସଞ୍ଜ ହେଲେ ଟ୍ୟୁସନ୍ କଥା

ବାପାଙ୍କ ଆକଟ ଥଳି,

ପୁଣି ଅଭୁଲା ଏମିତି ଛକରେ ଛକରେ

ତାସ ଖେଳର ମେଳି ।