ସମର୍ପଣ

ପୁଣି ସଂଯମତା ତା'ର ଚହଲିଗଲା 

ଏକାବେଳେକେ ତୁଚ୍ଛ ଲାଗିଲା ସବୁ , 

ଶୁଖିଯାଉଥିବା ଧାରାଟି ବଞ୍ଚୁଥିଲା 

ମିଛ ସବୁକୁ ପିଇପିଇ । 

ସତ ତା' ପାଇଁ ମାୟା କାମନା ତୃଷ୍ଣା 

ଆଉ ଭୋକର ଜ୍ୱାଳା କେବଳ ଥିଲା  

ହେଲେ ଯେବେ ଅଚାନକ୍ 

ତୁମ ଗନ୍ଧ ବାଜି ସବୁ ଜଳିଉଠିଲା 

ସେବେ ଦେଖିଲା କେମିତି ମିଛଗୁଡ଼ିକ 

ଜଳୁଥିଲେ ସେ ସତର ଜ୍ୱାଳାରେ । 

ପୁଣି ଥରେ ସବୁ ଭୁଲିଯାଇ 

ନୂଆକରି କଅଁଳି ଉଠିବାକୁ ଇଚ୍ଛାହୁଏ  

ଭାସିବାକୁ ଇଚ୍ଛାହୁଏ ସବୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣକୁ ଛିଣ୍ଡାଇ 

ହେଲେ ସେ ସଢ଼ା ଅତୀତ ଗୁଡ଼ାକ 

ତୁମ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଉପରେ ସନ୍ଦେହ କରେ । 

ନିଜକୁ ପୁଣି ଟାଣିନିଏ ସେ ଅମଡ଼ା ଅନ୍ଧାରକୁ 

ତୁମର କ'ଣ ଏତେ ଶକ୍ତି ନାହିଁ 

ତା'ର ସବୁ ଅତୀତକୁ ଜାଳିପୋଡ଼ି 

ଧ୍ୱଂସବିଧ୍ୱସ୍ତ କରିଦେବାକୁ ? 

ଛାଡ଼ ! ଦିଅ ତାକୁ ଏଥର ନିଜକୁ ମାରିଦେବାକୁ , 

ସମର୍ପଣ କରିଦେବାକୁ ତା'ର ସବୁ ସମ୍ଭାବନାକୁ ।