ସକଳ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଠୁଳ

ଯେଉଁ ଦିଗରୁ ବି ଯେମିତି ଦେଖିଲେ

ତୁମେ ତ ଚାହୁଁଛ ମୋତେ,

ପଦ୍ମନେତ୍ର ଦୃଷ୍ଟି କେତେ ଯେ ବ୍ୟାପକ

କେମିତି ବୁଝିବି ସତେ !

ସାଧାସିଧା ଏଇ ମଣିଷ ଭିତରେ

ସକଳ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଠୁଳ,

ଅଜ୍ଞାନ ମୁଁ କେହ୍ନେ କଳନା କରିବି

ତବ ବିଦ୍ୟା, ବୁଦ୍ଧି, ବଳ ।

ସୁସଂଯତ ଯା'ର ଜୀବନ ଚରିତ

ଅତୀବ ଯେ କରଣୀୟ,

ଜଗତ ଜଞ୍ଜାଳ ଭିତରେ ବି ଥାଏ

ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପଦେ ଲୟ ।

ସାକାର ଭାବରେ ହସନ୍ତି, ବସନ୍ତି

ଭାଷନ୍ତି ଅମିୟ ବାଣୀ,

କୋଟି ଭକତଙ୍କ ଅନ୍ତର ଜାଣିକି

ପାଖକୁ ଆଣନ୍ତି ଟାଣି ।

ଦୁଃଖ ସୁଖ ବୁଝି କରୁଣା ବାଣ୍ଟନ୍ତି

କେଉଁ ଛଟକରେ ଆହା,

ଯିଏ ଭୁକ୍ତଭୋଗୀ ସେ ପରା ଜାଣିଛି

ଆନେ ଅଗୋଚର ତାହା ।

ସେ କୃପାରୁ ମୋତେ କଣିକେ ମିଳିଛି

ସାଧି ଥିଲି କିବା ତପ,

ମହାର୍ଘ ସୁଯୋଗ ଦେଇଅଛ ନାଥ

ନାମ କରୁଅଛି ଜପ ।

ଆହେ ଗୁରୁଦେବ ପଦେ ଅଳି ତବ

ମୋ ହୃଦୟେ ଥିବ ରହି,

ଚଳନ୍ତି ଦିଅଁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଲଭିଛି

ମୁହଁ ଖୋଲି ଦେଲି କହି ।