ମାଟି କଳସ

କାଦୁଅ ମାଟିରେ କୁମ୍ଭାର ଦରଦ

ନାତ ଗୋଇଠା ମୁଁ ଖାଉଥିବି ।

ନିଆଁପରେ ଜଳି ନିଜେ ପଡି ବଳି

ମାଟି କଳସଟେ ହୋଇଯିବି  ।

ମାଟି କଳସଟେ ହୋଇଗଲେ ପ୍ରଭୁ

ତୋ ଭଣ୍ଡାର ଘରେ ରହିଯିବି ।

ତୋ ଅଭଡା ହାଣ୍ତି କୁ ରାନ୍ଧିବା ଲାଗି

ନିତି ନିଆଁପରେ  ବସିଥିବି ।

ଡହ ଡହ  ସେଇ  ଯନ୍ତ୍ରଣା ନିଆଁରେ

ଜଗା ତୋ ଭାବେ ମୁଁ  ହଜିଯିବି ।

ସେଇ କଳସର କୁମ୍ଭଟିଏ  ହୋଇ

ତୋ ପୁଜାରେ ନିତି ମୁଁ ଲାଗୁଥିବି ।

ଭବ ସଂସାରରୁ  ଦୁଃଖ ଦୁର ଲାଗି

ତତେ ହାତ ପାତି  ମାଗୁଥିବି ।

ସର୍ବ ମଙ୍ଗଳ ଚିନ୍ତା କରି ଦିନେ

ତୁମରି ସତାରେ ଲିନ ହେବି  ।