ସମୟ

ଆସିଲ ଓ ଫେରିଗଲ ତୁମେ

ତୁମ ସମୟ ନେଇ ।

ଆର ବର୍ଷ ଆସିବ ବୋଲି

ତୁମେ ଦେଇଥିବା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ହୁଏତ ତୁମେ ରଖିପାର

ହେଲେ ଆଉ ବର୍ଷ ଟେ ମୁଁ ଥିଲେ ତ !

ମୋ ପାଖରେ ସମୟ କାଇଁ ?

ସମୟ ବୟସକୁ ନେଇ ଆଗକୁ ବଢିଯାଏ, 

ପଛରେ ପଡିଯାଏ ତ ରଙ୍ଗ ଧରିରଖିବାର ଚେଷ୍ଟା ରେ 

କିଛି ସ୍ମୃତି ହି ।

ଦେଖୁନ! ଏବେ ଏବେ ମୁଁ ଫେରି ଆସୁଛି ପରା

ମଶାଣି ପାଖ ବିଲରୁ ,

ହେଲେ କଣ ମୁଁ ଚିରଞିବୀ କି !

ସେ ବିଲ ପାଖ ଡେଙ୍ଗା ତାଳ ଗଛଟା ଚଢିଗଲେ

ଦିଶିଯାଏ ଓ ସେମୁଣ୍ଡ ଯାଏ ତ,

ମୁଁ ଥରକୁ ଥର ଚଢି ଦେଖୁଥାଏ

ସେ ମୁଣ୍ଡରୁ ଦିଶିବ କାଳେ

ତମ ପକାତା,ତମେ ହସୁଥିବା ମୁହଁ

ଆଉ ହାତରେ ଯୋଡେ ବ୍ଯାଗ ରେ

ଖୁସି ଯୋଗାଡି ଫେରିଛ କି ନାହିଁ ।

ଝୁଲାମୁଣିରେ ଝୁଲୁହାତୀ ଖେଳୁଥିବା

ନିଶ୍ବାସ ଯୋଗାଡିବାରେ

ଲାଗିଥାନ୍ତି ହାତ ଯୋଡାକ ।

ମହାଜନ ଘରେ ବନ୍ଧା ପଡିସାରିଛି ତ କେବେଠୁ

ଧୋବଳା, ଛେଳିଛୁଆ ଆଉ ତା ସହ

ଲୁହନଈ କନକ ।

ରଖିଥିବେ କି ନାହିଁ ସେମାନେ କେଜାଣି

ଜୀଇଁ ବାର ମାପଫିତା !

ଟାଣି ଓଟାରି ତଥାପି

ଗୋଟେଇଛୁ ତୋଳିଛୁ ଆଶା ମୁଠେ

ବିଲରୁ, ଡିହରୁ ,

ଏଇ ସଜସଜ ପାଚିଥିବା ତାଳ ସଜରୁ

ପାକଳ ଧାନମେଣ୍ଟା ବୁହା ହବ

ମହଲଣ ପଡିଆସୁଥିବା ଗାମୁଛା କାନ୍ଧ ରେ

ପେଟ ଜାକି ଦେଇ ପିଠି କଡକୁ ।

ତୁମେ କଥା ରଖି ଫେରିବ ତ ?

ଆଣିବ ତ ଆମ ପାଇଁ

ସେଇ ମ ! ଖଣ୍ଡେ ଦିହକୁ ଗଣ୍ଡେ ନାହିମୁଣ୍ଡକୁ?

ଆମେ ହସିଦବୁ ସେତିକିରେ ।

ସେ ଯାଏଁ ଟାଣିଧରିବୁ ଯେ ପବନକୁ

ହଁ ଯଦି ପାରୁ ତେବେ ହି ।