ବେଳାଭୂମିରେ ତୁମେ

ବେଳାଭୂମିରେ ତୁମେ ଲାଗ ହାତମୁଠାରୁ ଝରି ପଡୁଥିବା ଝରଝର

ଲୁଣିବାଲି ପରି 

ନା ଧରିହୁଏ ନା ରଖିହୁଏ 

ହେଲେ କୂଳ ସାରା ତ ତୁମେ ହିଁ ତୁମେ

ତୁମେ କୁହ ," ଧରିବା ଲୋଡା କଣ ମୋତେ, 

ମୋ ସହ ବ୍ୟାପ୍ତ ହେଇ ଦେଖ

ସେଇଥିରେ ପ୍ରାପ୍ତି ପ୍ରଶାନ୍ତିର। ଦେଖୁନ କେମିତି ଭେଟିବାକୁ ମତେ ସହସ୍ର ଥର ଆକର୍ଷି ହେଇ ଆସୁଥାଏ ଲହଡ଼ି ! 

ବୁଣିଦେଇ ସିପ,ସାମୁକାର ବୈଭବ 

ଖୁସି ହୁଏ ନୀଳ ଶାଢୀ ବେଢି ! 

ମୁଁ କହେ," ସମୟ ପରି ତୁମେ ସିନା ଖସି ଯାଇପାର 

ହେଲେ ଏଇ ଦେଖ 

ମୋ ହାତ ସାରା ବୋଳି ହେଇ ରହିଛି

ତୁମ ଓଦାପଣର ମଧୁ

ଏଇ ତ ପ୍ରେମ,

ଏଇ ଯେ ଆକର୍ଷଣ 

ନା କଣ କହୁଛ

ଯେମିତି ସାଗର ଛାତିରେ

ବର୍ଷୁଥିବା ମେଘ !