ଯତ୍ନ କଲେ ମିଳେ ରତ୍ନ

ଅଳୀକ ସଂସାରେ ବୁଦବୁଦ ପରାଏ

ଜୀବନ କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର

କେବେ ଖରାଛାଇ ସୁଖ ଆଉ ଦୁଃଖ 

ଖେଳେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ।

ଡରାଏ ଆତଙ୍କ କ୍ରୋଧ ହାନିକର

ହିଂସା ଦ୍ବେଷ ଅହଂକାର 

ବଢେ ଅବିଶ୍ଵାସ ଶତ୍ରୁତା ସମାଜେ

ଆପଣାର ଲୋକେ ପର ।

ତପ୍ତ ମରୁବୁକେ ସନ୍ତପ୍ତ ଜୀବନ

ଶୁଷ୍କ ମମତା ନିର୍ଝର 

ଅତ୍ଯନ୍ତ ଦୁର୍ଲଭ ସମର୍ପଣ ତ୍ଯାଗ

ସଦାଚାର ସୁବିଚାର ।

କହିବାକୁ ସତ୍ଯ ସାଧୁ ଗୁଣୀ ଜନ

କରନ୍ତି ଭୟ ସଙ୍କୋଚ

ନିର୍ଭୟେ ଦୁର୍ଜନ ଆଚରନ୍ତି ହିଂସା

ନ୍ଯାୟ ପଦ୍ମ ଅପହଞ୍ଚ ।

ସଚେତ ସଜଗ ହୁଅ କର୍ମବୀର

ସମୟ ଦିଏ ଆହ୍ୱାନ 

ଯୁଗ ସନ୍ଧିକ୍ଷଣେ ପଡ ନାହିଁ ଭାଙ୍ଗି

ନ ହୁଅ ସଜ୍ଜନ ମୌନ ।

ତତ୍ତ୍ବ ସୁଦର୍ଶନ ସତ୍ଯ ଧର୍ମ ନିଷ୍ଠା

ସୁସଂସ୍କାରେ ହୁଅ ବ୍ରତୀ

ଉଦ୍ଦୀପ୍ତ ସୁଲକ୍ଷ୍ଯ ଦୃଢ ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି

ସ୍ଥିର ରଖି ଚିତ୍ତ ବୃତ୍ତି ।

ବିବେକ ସୁଜ୍ଞାନେ ହୋଇ ସୁନିଶ୍ଚିତ 

କର ସୁଉଦ୍ଯୋଗ କର୍ମ

ଅସମ୍ଭବ ସବୁ ହୁଅଇ ସମ୍ଭବ 

ଯତ୍ନ କଲେ ମିଳେ ରତ୍ନ ।