ହେବା ସର୍ବେ ସାବଧାନ

କ୍ଷମତା ଓ ଅର୍ଥ ଅର୍ଜନେ ପ୍ରଲୁବ୍ଧ 

ପ୍ରମତ୍ତ ମଣିଷ ଅନ୍ଧ

ମଣୁଛି ନିଜକୁ ବଳବାନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ 

ସର୍ବେ ତାର ବଶମ୍ବଦ ।

କ୍ଷଣିକ ସୁଖର ଲୋଭରେ ମଣିଷ

ହୁଏ ନୀଚ୍ଚ ସ୍ବାର୍ଥପର 

ଠୁଳାଏ ଅଜସ୍ର ଧନ ଓ ସମ୍ପତ୍ତି

କୋଠାବାଡି ମାଳମାଳ ।

କର୍ଣ୍ଣକୁ ଗୋଚର ହୁଏ ନାହିଁ ତାର

ବୁଭୁକ୍ଷୁ ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାର 

ଗୃହ ଶୀତତାପେ ଭୋଗ ଓ ବିଳାସେ

ରହୁଛି ମଗ୍ନ ପାମର ।

ବୁଝୁନାହିଁ ସିଏ ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ସାଧାରଣ ଜନମନ

ହୀନ ପଶୁତୂଲ୍ଯ ଅଟେ ମୁଢମତି

ଦୁର୍ଜନ ହିଂସ୍ର ରାବଣ ।

ଜୀବନ ଯୌବନେ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ସ୍ବପ୍ନ 

ଯୁବା ହୁଏ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ 

ଭବିଷ୍ଯ ଅନ୍ଧାରେ ଶିକ୍ଷିତ ବେକାର

କିଂକର୍ତ୍ତବ୍ଯ ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ ।

ମରି ମରି ନିତି ଜୀଏ ସାଧାରଣ

ପାଏନି ତ୍ବରିତ ନ୍ଯାୟ

ନିଯୁକ୍ତି ଆହାର ଶିକ୍ଷା ବାସ ହରା

ନାଗରିକ ଅସହାୟ ।

ବ୍ଯାପୁଛି ଅନ୍ଯାୟ ଭ୍ରଷ୍ଟ ରାଜନୀତି

ବ୍ଯଭୀଚାର ଦୁରାଚାର

ବିଷ ହଳାହଳେ ସଢୁଛି ନରକେ

ଜୀବନ ଜରା ଜର୍ଜର ।

ପାରେ ନାହିଁ କହି ବିଚରା ଜନତା

ନୁହେଁ ସେ ମୁକ ବଧିର

ରହିଛି ତା ପାଶେ ଅମୋଘ ଶକତି

ପାଶୁପତ ମହାଅସ୍ତ୍ର ।

କୁହୁଳିଲେ ଥରେ ହୃଦୟର ବହ୍ନି

ଜଳେ ହୋଇ ହୁତାଶନ 

ଆଚରି ସଂଯମ ବେଳ ଥାଉଁ ଆସ

ହେବା ସର୍ବେ ସାବଧାନ ।

ବିଶ୍ବର ଆଦର୍ଶ ସ୍ବୟଂ ଜଗଦୀଶ

ମହାବିଷ୍ଣୁ ଜଗନ୍ନାଥ 

ଲଭିଣ ଦିବ୍ଯତା ବିଭୁ ଶୁଭାଶିଷ 

ଜଗତ ହେଉ କୃତାର୍ଥ ।।