ଛତ୍ରଛାୟା

ଅଟନ୍ତି ଅଭିଜ୍ଞ ଜ୍ଞାନ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ 

ସମାଜେ ବୟସ୍କ ଜନ

ନୁହଁଇ ଅଲୋଡା ତାଙ୍କର ଜୀବନ

ଲୋଡେ ଆଦର ସମ୍ମାନ ।

ଅଟନ୍ତି ବୟସ୍କ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ପ୍ରତୀକ

ଜୀବନର ବାସ୍ତବତା

ତାଙ୍କ ଶୁଭାଶିଷେ ହୁଏ ମନୋରଥ

ଚରିତାର୍ଥ ସତ୍ଯ କଥା ।

ବିଶ୍ବାସର ଯୋଗ୍ଯ ନୁହେଁ ଅର୍ଦ୍ଧସତ୍ଯ 

ଦୁୁର୍ବୋଧ୍ଯ ଅର୍ଦ୍ଧେକ ସ୍ବପ୍ନ 

ଜଟିଳ ଜୀବନ ଗଣିତ ଲୋଡଇ 

ସୁସଙ୍ଗତ ସମାଧାନ ।

ମହା କଳ୍ପବୃକ୍ଷ ସଦୃଶ ବୟସ୍କ

ଫଳଛାୟା ସମନ୍ଵିତ 

ଆଶିର୍ବାଦ ତାଙ୍କ ଲଭିଲେ ସଂସାର

ପଥ ହୁଏ କୁସୁମିତ ।

ଆସୁ ଝଡଝଞ୍ଜା ଯେତେ ବାଧାବିଘ୍ନ 

ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ବୟଃବୃଦ୍ଧ

ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ତୋଳି ଛତ୍ରଛାୟା

ରଖନ୍ତି ମୂଳ ସୁଦୃଢ ।

ନୁହଁଇ ଜୀବନ ବ୍ଯକ୍ତି ରାଜ୍ଯ ଦେଶ

ବଜାର ସଉଦା ମାତ୍ର 

ଟଙ୍କା ପଇସାରେ ହେବ କିଣିବିକି

ଗଣି ମୂଲ୍ଯ ଚଢା ଦର ।

ହୃଦ ସରୋବରେ ସାତତାଳ ପଙ୍କ 

ବିକଶି ପ୍ରସ୍ଫୁଟେ ପଦ୍ମ

ଦଗ୍ଧୀଭୂତ ପ୍ରାଣ ପାଉଁଶେ ବୟସ୍କ

ଶିଖା ତୋଳେ ଲେଲିହାନ ।

ବୟସ୍କ ଜନଙ୍କ ନୀତି ଉପଦେଶ

ଆଦର୍ଶ ସଦୁପଯୋଗେ

ଝଟକେ ମୁକୁଟ ମାଣିକ୍ଯ ରତନେ

ଫଳେ ଭାଗ୍ଯ ରାଜଯୋଗେ ।