ଜହ୍ନ ପାଇଁ ପଦେ

 ମନ ର ନିବୁଜ କୋଠରୀ ଭିତରୁ 

    ପରଦା ଆଡେଇ ଦେଇ, 

  ଆକାଶ ବୁକୁରେ ବାଦଲ ଫାଙ୍କରେ 

ଦେଖିଲି ଜହ୍ନର ଛାଇ !

ରଜନୀଗନ୍ଧାର ମହମହ ବାସ୍ନା 

        ଚିକିମିକି ଭରା ରାତି, 

    ଶୀତଳ ଛୁଆଁ ତା ବିବ୍ରତ କରୁଥିଲା 

      ବଢ଼ୁଥିଲା ମନେ ପ୍ରୀତି !

 ମନ ମନ୍ଦାକିନୀ ଆନମନା ଥିଲା 

        ପାଗଳ ପରାଏ ଆସି, 

     ମେଘର ମହ୍ଲାର ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା 

       ସପନ ଜୁଆରେ ଭାସି !

ଝରା ଶେଫାଳି ଟା ଚୂମଇ ଭୂମିର 

       ଉଷୁମ ନରମ ଦେହ 

     ତା ମିଠା ପରଶେ ଶିହରଣ ଜାଗେ 

       ପ୍ରୀତି ବାସେ ମହମହ !

ମୋହନ ବଂଶୀର ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା 

       କୁଞ୍ଜବନେ ଶୋଭା ତୋଳେ, 

     ସ୍ବପ୍ନ ବାଣ୍ଟୁଥାଏ ଅଳସୀ ରାତିଟା 

       ଘନ ଅନ୍ଧକାର କୋଳେ !

ମନ ମନ୍ଦାକିନୀ ମତିଭ୍ରମେ ଆଜି 

        ଭାସଇ କଳ୍ପନା ସ୍ରୋତେ, 

     ଖୋଜେ ସିଏ ପରା ପ୍ରୀତିର ମହ୍ଲାର 

       ଭାସି ସପନ ବୋଇତେ !