କର୍ମ କରିଚାଲ ନିତି

ଜାମୁ ଗଛ ମୂଳେ ଛିଡ଼ା ହୋଇକି,

କଥା ହେଉଥିଲେ ଶାନ୍ତି, ଦେବକୀ ।

ପଚାରିଲା ଆଗେ ଶାନ୍ତି;

 "ମୁହଁ ଖୋଲି ମୋତେ କହୁନୁ କିଆଁ ତୋ 

ମଳିନ ଦିଶୁଛି କାନ୍ତି !!

ସେପଟକୁ ଟିକେ ଭଲକି ଅନା,

ବାଟେ ଯାଉଛନ୍ତି ସୁରିଆ ନନା ।

ଭେଟିଲେ ଓଳଗି ହୋଇବୁ;

ବାହା ଯୋଗ ତୋର ଅଛି କି ନ ଅଛି

ହାତକୁ ଦେଖାଇ କହିବୁ !!

ମୋତେ କହିଥିଲେ ଛ' ମାସ ତଳେ,

ଦେଖିବାକୁ ପରା ଆସିଲେ ଦଳେ ।

ଠିକଣା ହୋଇଲା ବାହା;

ସେଇଦିନୁ ପୂରା ସତ ମଣିଛି ମୁଁ

କହିଥା'ନ୍ତି ସିଏ ଯାହା ।

ବେଣୁକୁ କହିଲେ, ସଜାଗ ଥିବୁ,

ଶନିଦଶା ଅଛି ବାଗରେ ଯିବୁ ।

ମାନିଲାନି ସିଏ କଥା;

ବାଟରେ ତାହାର ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟି

ହରାଇଲା ପରା ଚେତା !!"

ସେତିକି ବେଳକୁ ମଦନା ସାହୁ,

କହିଲା-କାହାଣୀ ସେତିକି ଥାଉ ।

ତୁଚ୍ଛା ଡହରାଟା ସିଏ;

ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସକୁ ପ୍ରସାର କରୁଛୁ

ତୁ ଲୋ 'ଶାନ୍ତି' ଭାରି ଇଏ ।

ପାଠ ଶାଠ ଦୁହେଁ ପଢ଼ିଛ କିଛି,

ଯଦି ନିଜପରେ ଭରସା ଅଛି ।

କର୍ମ କରିଚାଲ ନିତି;

ତାହାହେଲେ ଯାଇ ସଉଭାଗ୍ୟଟିକୁ

ପାଖରେ ପାଇବ ଅତି ।