ନୀଳମୟ

ଅ,ହ,କ୍ଷ ସବୁ ଗାରେଇବା ର ଆରମ୍ଭ 

କାହିଁକି କେଜାଣି ସେଇ ନୀଳ ଚକଖଡିରେ ।

ମୋ ଆଖିର ରଙ୍ଗ ଓ ଆଖି ଭିତରର ତମେ ବି

ନୀଳା ଛିଟା ।

ଚନ୍ଦ୍ରିକା ଚନ୍ଦ୍ରିକା ତୁମ ନୀଳ ରଙ୍ଗ ,

ତୁମ ଅବୟବ ନୀଳିମାରେ ଗଢା,

ସାଗର ର ଶେଷବିନ୍ଦୁରୁ

ମଥା ତୋଳୁଥିବା ଆକାଶ ଟା ବି ନୀଳ

ସେଇ ଆକାଶ ଗର୍ଭରୁ ସୂତାରେ

ଝୁଲିଥିବା ଧରଣୀ ବି ଦିଶେ

ଆଭାମୟ ନୀଳ ।

ମୋ ଅଭିମାନ ବି ନୀଳ

ମୋର ପ୍ରେମ,ତପସ୍ୟା, ଅପେକ୍ଷା ବି ।

ହେଲେ ତୁମେ ଉଦୟ ହେଉଥାଅ

ପ୍ରତି ସକାଳେ ଉଦିତ ରଙ୍ଗଟେ ପିନ୍ଧି

ଆଉ ଫେରିଯାଉଥାଅ ପ୍ରତିଥର

ଅସ୍ତରାଗର ରଙ୍ଗ ଚଢେଇ ।