ଶୂନ୍ୟ ଭଜନ

ଜୀବନ ଟା ଗୋଟେ ଏମିତି ନାଟକ

ତାକୁ; ଲେଖି ପଢି ବୁଝିପାରିଲେ ହେଲା 

ଜୀବ ପରମର ଏଗୁଢ ରହସ୍ୟ

ତାକୁ; ପାଇବା ସହଜ ନୁହଇଁ ଭଲା ।

ନିଗମ ମନ୍ଦିରେ ଶୂନ୍ୟ ଦେବତା ସେ

ରୂପ ରେଖ ନାହିଁ ତାର, ପ୍ରଣବ ମନ୍ତ୍ର ଓଁ କାର

ତାର; ଶୂନ୍ୟେ ମକରନ୍ଦ ଆନନ୍ଦ ଲୀଳା ।

ଲେଖି ପଢି ତାକୁ ବୁଝି ପାରିଲେ ରେ

ମୋକ୍ଷ ହୋଇଯିବ ତୋର, ଭବ ବନ୍ଧୁ ହେବୁ ପାର

ଏବେ; ଦେଖିବାକୁ ଯାହା ବାକି ରହିଲା

ଜୀବନଟା ଗୋଟେ ଏମିତି ନାଟକ ।

ନିତି ଚାଲିଅଛି ନିତ୍ୟ ରାହାସ ରେ

ହଂସ ଖେଳେ ସରୋବରେ, ମୃଣାଳ ଭକ୍ଷଣ କରେ

ମନ; ନିଗମ ତତ୍ଵ କୁ ବୁଝି ଲେ ହେଲା ।

କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଜପ ତପ ଆଚରି ରେ

ଜୀବନ ଯାଇଛି ସରି, ସେ ତତ୍ଵ କୁ ବୁଝି ନପାରି

ସେତ; ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ତାତ୍ଵିକ ଭେଳା

ଜୀବନଟା ଗୋଟେ ଏମିତି ନାଟକ ।