ମୁକ୍ତି

କିଏବା ଦେଖିଛି   ଆଗାମୀ ଭବିଷ୍ୟ

    ମହୀ କ୍ଷଣୁ କ୍ଷଣେ ଆନ,

ଆଜିର ଜୀବନ    କାଲିକି ତ ନାହିଁ

     ଯାହା ବିଧିର ବିଧାନ ।

ଅକାଳରେ ଝଡି ପଡେ କେତେ ଫୁଲ

    ରୋଗବ୍ୟାଧି ସହଚର,

କାହାକୁ କହିବା   ଅବଶ୍ୟ ଭୋଗିବା

    ଏଇ ଲୀଳା ସଂସାରର ।

ବନ୍ଧୁ ପ୍ରିୟଜନ    ସମସ୍ତେ ଝୁରିବେ

    ଝୁରିବେ ସେ ଦୁଇଦିନ,

ଯେତେ ଝୁରିହେଲେ ଜୀବନ କି ଫେରେ

    ମୃଦ୍ୟୁ ସତ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ।

ସ୍ମୃତି ଆଢ଼ୁଆଳେ    ରହିଯିବ ତୁମେ

     ଯଶ ଅପଯଶ ବହି,

ତଥାପି ଝୁରିବେ    ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ବଜନ

    ସେ କର୍ମ ବାହୁନି ହୋଇ ।

ତୋର ସେହି କଥା  ମନେ ପଡେ ସଦା

     ଆପଣା ହୃଦ ମନ୍ଦିରେ,

ସମ୍ପର୍କର ଡୋର   ପିତା ପୁତ୍ରୀ ସମ

    ଆସେ ଆଜିବି ମନରେ ।

ଅଦିନରେ ତମେ  ତାରାଫୁଲ ହୋଇ

   ଆକାଶେ ରହିଲ ଯାଇ,

କିଏ ଜାଣିଥିଲା     ଅଳ୍ପ ଦିନ ଗଳ୍ପ

    ନାୟିକା ତୁ ଯିବୁ ହୋଇ ।

ଚିର ନିଦ୍ରାରେ     ମୃତ୍ୟୁ ଶଯ୍ୟାରେ

     ଭୁଲି ସମ୍ପର୍କର ମାୟା,

ଛାଡିଗଲ ଝିଅ    ଅମଡ଼ା ବାଟରେ

     ଖୋଜୁଛି ଆଜି ଦୁନିଆଁ ।

ଯେଉଁଠାରେ ଥାଅ   ଶାନ୍ତିରେ ରୁହ

      ସ୍ବର୍ଗ ପଥର ଯାତ୍ରୀ,

ଏତିକି ବିନତୀ   ଘେନ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି 

    ଗାଏ ତୁମ ଜୈତ୍ରଗୀତି ।

ଅମର ଆତ୍ମା      ଲଭୁ ବିଭୁ କୃପା

     ହେଉ ତୁମ ସଦଗତି,

ଜଗନ୍ନାଥ ପାଶେ    ଏତିକି ପ୍ରାର୍ଥନା

     ହେଉ ବଇକୁଣ୍ଠ ପ୍ରାପ୍ତି ।