ସ୍ମୃତି ଅମାନତ

ସ୍ମୃତି ମରିଯାଏ ନିବୃତ ହୃଦୟେ

    ଝାପସା ଆଖିକୁ ଦିଶୁନି ଆଉ,

ଶସ୍ତା ଏଠି ପ୍ରେମ ହିନସ୍ତା ଗୋଲାପ 

  କିଏ ବା ତଉଲେ ତା' ପ୍ରେମ ଆଉ !

ସମ୍ପର୍କ ତ ଏଠି ମିଛ ସହ କା'ର 

      ସ୍ବାର୍ଥରେ ବନ୍ଧା ବାହାନା ଟିଏ

କିଏ ମରିଗଲେ କିଏ ହଜିଗଲେ

   ଯାଉଛି କାହାର ପଚାରେ କିଏ ?

ସେଦିନର ସ୍ମୃତି ଆଜି ତ ଅତୀତ 

  ହୃଦୟରେ କେତେ ବୋହିବ ପୀଡ଼ା,

ଯଦି କେ ପଚାରେ ମୋ କଥା କେବେ

  କହିବ ଜାଣେନା, ସେ ଭାରି ଅଲୋଡ଼ା ।

ଅତୀତ ଏମିତି ଭଙ୍ଗା ଆଇନା

  ଦିଶେନା ମୁହଁ କି ବୁଝେନା କୋହ

ତଥାପି କାହିଁକି ତୁମପାଇଁ ମୋର 

      ଝରୁଅଛି ଲହୁ ଝରୁଛି ଲୁହ ।

ଅଛି ସେ କଲେଜ ଅଛି ସେ ଡାଇରୀ

  ଅଛ ତମେ ପ୍ରିୟା ହୃଦୟେ ମୋର,

ଶୁଖିଲା ଗୋଲାପ ଶୁଙ୍ଘି ଦେଖ ଥରେ 

    ଖୋଜୁଛି ତୁମକୁ ସ୍ପର୍ଶ ତୁମର ।

ମନେ ପକା ସଖି ସେଇ ସ୍ମୃତିବୋଳା

     ପହିଲି ଦେଖାର ଅକୁହା କାହାଣୀ

କହିତ ନଥିଲି ଭାବୁଥିଲି ସିନା 

  ଶୋଇ ମୁଁ ନ ଥିଲି ସାରା ରଜନୀ ।

ତମେ ବି ତ ସଖି ସ୍ବପ୍ନ ବିଭୋର

   ସେଇ ସ୍ମୃତିଭରା ଚାହାଣୀ ନେଇ,

ପହିଲି ବର୍ଷାର ମାଟି ଗନ୍ଧରେ

   ଚୁମି ଥିଲ ଓଠ ମୋ ହାତ ନେଇ ।

ସବୁ ସରିଗଲା ପ୍ରୀତି ମରିଗଲା 

   ତମେ ହଜିଗଲ ଭିଡ଼ ଭିତରେ,

ସ୍ମୃତି ଜମାନତ ପ୍ରେମ ଅମାନତ 

   ଆଜିବି ବଞ୍ଚିଛି ମୋ' ହୃଦୟରେ ।