ଦାନ ମାଝୀ

    

ଦାରିଦ୍ର୍ୟତାର ପାହାଡ ଉପରେ 

ସଂସାରର ପଥ

କେବେ ବୈଶାଖର ଝାଞ୍ଜି ତ 

କେବେ ମାଘର ବାଘ ପରି ଶୀତ

ଦୁଃଖ ସଦା ଜାକିଧରେ ପୌଷର ଜାଡ ପରି ।

ତଥାପି ଥକି ପଡିନି ଦାନ ମାଝି

ପରିବାରର ମଙ୍ଗ ଧରି ,

ଜୁଝୁଛି ଝଡ ସହ 

ଦିହ ଓ ମନର ବଳକୁ ଏକାଠି କରି ।

ରୋଗୀଣା ଭାରିଯାଟା ଛାଡିଦେଲା

ଅଧା ବାଟରୁ ହାତ

ତିନି ତିନିଟା ଝିଅଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ଓ ଭବିଷ୍ୟକୁ

ତା ହାତରେ ସଅଁପି ଦେଇ

ଚାଲିଗଲା ଆରପାରିକୁ ।

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଡାକରାରେ

ଡାକ୍ତରଖାନାର ହତା ଭିତରେ ।

ଅଣ୍ଟିର ପଇସା ନିଅଣ୍ଟ ଥିଲା

ସ୍ତ୍ରୀର ଶବ ପାଇଁ ଗାଡି ଯୋଗାଡିବାରେ

ତଥାପି ହାରି ନାହିଁ ଦାନ ମାଝି

ପଛକୁ ଫେରେଇ ନାହିଁ ପାଦ

ବେଦିରେ ହୋମକୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି

ସାତ ଜନମକୁ ବାନ୍ଧିଛି ବନ୍ଧନ ।

ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଛାତିରେ ଶିକୁଳି ଦେଇ

ଲୁହକୁ ଆଖିରେ ଶୁଖେଇ

ସ୍ତ୍ରୀର ଶବକୁ କାନ୍ଧରେ ବୋହି

ହୋଇଥିଲା ଘରମୁହାଁ ।

ବିଭିନ୍ନ ମିଡିଆର ଆଖି

ହୋଇଗଲା ସ୍ତବ୍ଧ

ପ୍ରଚାର ହେଲା ସଂବାଦ

ଲମ୍ବି ଆସିଥିଲା ସାହାଯ୍ୟର ହାତ ସଂବେଦନାର ବାର୍ତ୍ତା ।

ତା ଦୁଃଖ ପେଡିକୁ ସାଗରରେ ଭସେଇ ଦେବାକୁ

ମାଇପିଟା ସିନା ଚାଲିଗଲା

ଯାଉଯାଉ ମରଦଟାକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଦେଲା

ଦାରିଦ୍ର୍ୟତାର ସାଗରରୁ ।