ବାପା

ଯିଏ ଜୀବନ ବୀଣାର ଝଙ୍କାର,

ଯିଏ ମମତାର ଏକ ନିର୍ଝର,

ଯିଏ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସୃଷ୍ଟି ଏ ସ୍ରଷ୍ଟାର,      ସିଏ ବାପା |

ଯାର ହୃଦୟ ସତେକି ସାଗର

ଯାର ମନ ଆକାଶଠୁ ବିସ୍ତାର,

ଯିଏ ଉପମା ବିହୀନ ସୃଷ୍ଟିର      ସିଏ ବାପା |

ଯିଏ ନିଜେ ହାରି ଆନେ ଜିତାଏ,

ଯିଏ ବାଟ ହୁଡି ବାଟ ବତାଏ,

ଯାହା ବିନାହୁଏ ସବୁ ଅନ୍ଧାର      ସିଏ ବାପା |

ଯିଏ ଆମ ମଥା ପାଇଁ ଛାତଟେ,

ଭରାନଈରେ ନାଉରୀ କାତଟେ,

ଯିଏ ମଝିଖୁଣ୍ଟି ଆମ ଘରର,      ସିଏ ବାପା |

ଯିଏ ଝଡପାଇଁ ବଡ ପ୍ରାଚୀର,

ଯିଏ ମାଘ ଜାଡ ପାଇଁ କମ୍ବଳ,

ଯାହାପାଇଁ ଚାଲେ ଆମ ସଂସାର     ସିଏ ବାପା |

ଯିଏ ହାତ ଧରି ଚାଲି ଶିଖାଏ,

ଯିଏ ଦୁଃଖ ପିଇ ସୁଖ ପିଆଏ,

ଖରା ବରଷା ହାରେ ଯା କତିରେ       ସିଏ ବାପା |

ଯିଏ ପରିଚୟ ଦିଏ ଆମକୁ,

ଯିଏ ଦାନା ଦେଇଥାଏ ପେଟକୁ,

ଯାର ଶୋଣିତ ଆମରି ଶିରାରେ     ସିଏ ବାପା |

ଯିଏ ଆକାଶରୁ ଆଣେ ଜହ୍ନକୁ,

ତୋଳେ ଗଭୀର ଜଳରୁ କଇଁକୁ

କିଛି ଅଦେୟ ନାହିଁ ଯା ପାଖରେ    ସିଏ ବାପା |

ଖରା,ବରଷା ହାରେ ଯା ପାଖରେ,

ଶିତ ମିତ ବସେ ଯାର ସାଥୀରେ

ଯିଏ ଭରଷା ଏ ପରିବାରରେ       ସିଏ ବାପା |

ଯିଏ କଥା ଦେଇ କଥା ରଖନ୍ତି,

ଯିଏ ଦୁଃଖ ନେଇ ସୁଖ ଦିଅନ୍ତି,

ଆମେ ସାହସ ପାଉ ଯା କଥାରେ     ସିଏ ବାପା |

ଯାର ଉପରଟା ପୁରା ନଡିଆ,

ଯାର ଭିତରଟା ଭାରି ବଢ଼ିଆ

ଯାର ହୃଦୟୁ ଅମୃତ ଝରେରେ        ସିଏ ବାପା |

ଯିଏ ମନ୍ଦିର ବେଢ଼ାର ଠାକୁର,

ଯିଏ ଚିର ବନ୍ଦନୀୟ ଆମର,

ମଥା ରହୁ ଆମ ଯାର ପାଦରେ        ସିଏ ବାପା |