ଆମ ଗାଆଁ

ଗାଁର ମୋହ ମୁଁ ଯାଇନି ଛାଡି

                ଡାକୁଛି ମୋତେ ଘଡି କି ଘଡି ।

ଦେଖୁଛି ସ୍ବପ୍ନ ମୋ ପିଲା ବେଳ

               ଖେଳିବା ପାଇଁ ଅନେକ ଖେଳ ।

ଆଣିଲା ଟାଣି ମୋ ଗାଁ ମୋହ

              ଦେଖିଲି ଦୃଶ୍ୟ ଆସିଲା କୋହ ।

ହଜିଛି ସବୁ ପୂର୍ବ ଗୌରବ

                ଭାବିଲେ ଆଉ ଲାଗୁନି ଲାଭ ।

ଦିଶୁନି ଆଉ ସେ ଚାଳ ଘର

                ବାଲି ଧୂଳିର ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆର ।

ନାହିଁ ଆମର ଗୁହାଳ ଘର

                 ଚାଷ କାମରୁ ସବୁ ବାହାର ।

କଳ ଲଙ୍ଗଳ କରୁଛି ଚାଷ

                  ଖତ ଗଦାଟା କରୁନି ବାସ ।

ନଈ ପୋଖରୀ ଯାଇଛି ଚାଲି

                  ଗାଧୁଆ ତୁଠ ପଡିଛି ଖାଲି ।

ଆସୁନି ବୋହୁ ଗାଧୁଆ ତୁଠ 

               କାମରେ ଆଜି ନୁହେଁ କର୍ମଠ ।

ବଣ ଜଙ୍ଗଲ ହୋଇଛି ସଫା

                  ମନଟା ଆଜି କରିଛି ଖପ୍ପା ।

ଶୁଭୁନି ଆଉ ବିଲୁଆ ଡାକ

              ରାବୁନି ଆଉ କେବେ ଡାହୁକ ।

ଦିଶୁନି ଆଜି କାଉ ଶାଗୁଣା

                ପରିବେଶ ଟା କରୁଛି ବଣା ।

ପନି ପରିବା ହେଉନି ଚାଷ

                କିଣା ପରିବା ଖାଲି ତ ବିଷ ।

ସ୍ନେହ ମମତା ଯାଇଛି ଉଡି

               ବୁଢା ବାପା ମା ଛାଡ଼ନ୍ତି ରଡ଼ି ।

ନେଉନି କେହି ଯତ୍ନ ତାଙ୍କର

                କାନ୍ଦୁଛି ଆତ୍ମା ଖାଏ ପ୍ରହାର ।

ଗାଆଁର ମୋହ ଗଲା ମୋ ଛାଡି

              ହୃଦରେ କୋହ ଛାଡିଲା ରଡ଼ି ।

ଫେରିଲି ପୁଣି ଆମ ସହର

             ଗାଆଁଠୁ ଆଜି ଲାଗେ ସୁନ୍ଦର ।