ଏମିତି ଏ ଜୀବନଟା

 (୧)

ଏମିତି ଏ ସମୟଟା...,

କେତେ ଆପଣାର ଲାଗୁଥିଲେ ।

ଯେବେ କେହି ଜଣେ ଦେଖା ହୋଇଥିଲେ,

ସମୟର ବଗିଚାରୁ ମୁହୁର୍ତ୍ତର ଫୁଲମାନେ,

ଉପହାର ଦେଇ ଥିବା ଅଜସ୍ର ପୁଲକେ...

ଏ ମନରେ ଉନ୍ମାଦନା ଭରିଥିଲେ ।

ଏମିତି ଏ ସମୟଟା...,

ମୁଁହ ମୋଡି ପର ହୋଇଗଲେ ।

ନିଜ ଆୟୁଷ ଯଦି... ବଢାଇଲେ,

ବଗିଚାରେ ଖାଲି ସେ ଉଜୁଡା ଫୁଲମାନେ,

ଅନେକ ଦୂରରୁ ସ୍ମୃତିଟିଏ ସାଜି ଆଜି...

ଆଶ୍ଵାସନେ ଛଳନାଟେ ଭେଟି ଦେଲେ ।

         (୨)

ଏମିତି ଏ ସପନଟା... ,

ସମୟର ନିମନ୍ତ୍ରଣେ ଆସିଥିଲେ ।

ଏ ନିଃଶ୍ବାସରେ ବେଧଡକ ମିଶିଥିଲେ ,

ରୂପେ ବିଭୂଷିତ ନବଶ୍ଚୁମ୍ଭୀ ସ୍ଵପ୍ନ ମାନେ,

ମନରେ, ଆତ୍ମାରେ ସଂପର୍କର ସେତୁ ବାନ୍ଧି...

ବାସ୍ତବର ମାନଚିତ୍ର ଆଙ୍କିଥିଲେ ।

ଏମିତି ଏ ସପନଟା... ,

ଦ୍ଵିତୀୟା ଜହ୍ନ ପରି ବଙ୍କି ଗଲେ ।

ପଟଳର ଅରଣ୍ୟରେ ରଂଗ ମାରିଥିଲେ,

ସମୟ ଆଉ ବାସ୍ତବର ଅଗ୍ନି ଝାସେ,

ବିଦଗ୍ଧ , ବିକଳ୍ପିତଟିକୁ ଏକା କରି...

ଶୂନ୍ୟତାରେ ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ରଚିଥିଲେ ।

         (୩)

ଏମିତି ଏ ଜୀବନଟା,

ହସ ନଥିଲେ ... ଲୁହ ବି ନଥିଲେ ।

ଧରାର ଧୂଳିରେ ଖୁସି ମାନେ ଲୁଚିଥିଲେ ,

ଦୃଷ୍ଟି ଫେଡି କାହାର ପଲକ ସଂଯୋଗେ ,

ସୃଜନ ଯୈାବନର ତୀବ୍ର ସ୍ଵାଦ ବଳେ...

କେହି...କାନ୍ତ - ପ୍ରଣୟିନୀ ସାଜିଥିଲେ ।

ଏମିତି ଏ ଜୀବନଟା,

ବିଶ୍ଵାସମାନେ ନିର୍ମାୟା ଥିଲେ ।

ସନ୍ତର୍ପଣ ସବୁ ବୀଭିଷିକା ପଛେ ହେଲେ,

କିନ୍ତୁ ସହସା ନିସ୍ତବ୍ଧ ... ତୃଷ୍ଣା ଅବସାନ, 

ପ୍ରଜ୍ଞା ପ୍ରେମ ନୀରବ ଅନଳ ଚିତାରେ ,

କାମନା ଓ ମୋହ - ନିଃଶେଷ ହୋଇଲେ ।