ଶ୍ରାବଣ ଉଲ୍ଲାସ

ଶ୍ରାବଣେ ମୌସୁମୀ    ନାମତା ଶ୍ରାବଣୀ 

      ଆସଇ ସେ ନୃତ୍ୟ ରତେ,

ଝରଝର ଧାରା      ବରଷା ଅସରା

      ଅବିରାମେ ଅବିରତେ;

      ଝରେ ଣ୍ରାବଣ ଉଲ୍ଲାସେ;

ମେଘ ମେଦୁର      ମଦନ ମନୋହର

      ରୂପ ସତେ ପରକାଶେ ।।

ଦୁଇ ଶିଖରରେ   ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ତାରେ

   ନିହି କରି ଦୁଇ କୋଟି,

ସାତ ରଙ୍ଗେ ତାର  କରୁଛି ବିଭୋର

   ଦିଶେ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରକୃତି; 

   ମେଘ ମହ୍ଲାର ସୁରରେ;

ଆନମନା କରେ  ପ୍ରେମିକ ଯୁଗଳେ

   ପ୍ରୀତି ମୟ ସୁଧା ଧାରେ ।।

ସେ ରୂପେ ଅଧୀର  ବନରେ ମୟୂର

   ପୁଛ ଟେକି ନୃତ୍ୟ କରେ,

ବନାନୀ ସଜଳ   ସବୁଜ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ

   ନିଦାଘ ଜ୍ଵାଳା ପାସୋରେ;

   ନାନା ଜାତି ସରୀସୃପ;

ଭୂମିରୁ ଭୂମିଷ୍ଠ    ହୁଅନ୍ତି ‌ଅନେକ

   ନାଲି ସାଧବାଣୀ ପୋକ ।।

ଆକାଶେ ବରଷା   କର୍ଦମାକ୍ତ ରସା

   ପୂବେଇ ପବନ ବହେ,

ଡାହୁକର ହୁଟ   କୁଳୁକୁଳୁ ଗୀତ

   ପାହାଡି ଝରଣା ଗାଏ;

   ମାଦକ ଭରା ପୁଲକେ;

ମାଦଳ ତାଳରେ  ଜୁଆଙ୍ଗ କିଶୋରୀ 

   ଆନମନା ନୃତ୍ୟ ରସେ ।।

ସତେକି ଦିବସ    ଅନ୍ଧାରେ ବିବଶ

   ଶ୍ରାବଣୀ ମେଘ ଉହାଡେ,

ବିଜୁଳି ଚମକେ   ଘଡଘଡି ଡାକେ

   ରିମିଝିମି ନୃତ୍ୟ ରୋଳେ;

   ବେଙ୍ଗ ରାଣୀ ବାହାଘର:

ସାରୁ ପତ୍ର ଛତ୍ର    ତଳୁ ଅବିରତ 

   ରଚନ୍ତି ବିକଟ ସ୍ଵର ।।

ଶଶ୍ୟ ଶାଳିନୀରେ  କୃଷକ କେଦାରେ

   ନୀଳ ପାଟଶାଢ଼ୀ ସମ,

ସବୁଜ ବରଣା    ଧରିତ୍ରୀ ଲଳନା

    ଦିଶୁଅଛି ଅନୁପମ;

   ଫୁଟିଛି କଦମ୍ବ ଫୁଲ;

ନଦ ନଦୀ ଜଳେ   ପ୍ରଖର ସ୍ରୋତରେ

    ଖାଉଅଛି ଦୁଇ କୂଳ ।।

ସଂଜରେ ଖଦ୍ୟୋତ  ତାରକା ବେଷ୍ଟିତ 

   ଭ୍ରମ ମନେ ସୃଷ୍ଟି କରେ,

ଝିଙ୍କାରି ଶବଦ   ଭାଙ୍ଗେ ନିଶବଦ

   ଶ୍ରାବଣ ବର୍ଷା ରାତିରେ;

   ପିଢାରେ ଲାଉ କଖାରୁ;

 ଲତାରେ ସୁନ୍ଦର   ମାଟି ଚାଳଘର

   ବର୍ଷା ଟୁପୁରୁ ଟୁପୁରୁ ।।

ପବିତ୍ର ଶ୍ରାବଣ   ମାସେ ତ୍ରିଲୋଚନ

   କାଉଡିଆ ଜଳ “ଲାଗି-,

ହୋଇ” ମହାଦେବ   ଶୁଭ ଆଶୀର୍ବାଦ

   କରିଥାନ୍ତି ମହାଯୋଗୀ;

   ଶିବ ମୟ ହୁଏ ଧରା;

ସଉଭାଗ୍ୟ ଶାନ୍ତି   ହୋଇଥାଏ ପ୍ରାପ୍ତି 

   ବିମୁଗ୍ଧ ଜଗତ ସାରା ।।  

ଶ୍ରାବଣେ ଚିତୋଉ   ମହମହ ବାସେ

   ଚିତା ଲାଗି ଅମାବାସ୍ୟା,

ରତ୍ନ ଚିତା ବଡ   ଠାକୁର ମସ୍ତକେ

   ପାଳଇ ସାରା ଓଡ଼ିଶା;

   ହୁଅଇ ଝୁଲଣ ଜାତ;

ଝୁଲାରେ ଝୁଲନ୍ତି   ଶ୍ରୀରାଧା ଗୋବିନ୍ଦ 

   ଝୁଲନ୍ତି ଜଗତ ନାଥ ।।

ଶ୍ରାବଣର ଶେଷ   ପରବ ବିଶେଷ 

   ଗହ୍ମା ପୂର୍ଣ୍ଣମା ଉତ୍ସବ,

ଅତିବ ପବିତ୍ର    ରଖିଥାଏ ସେତ

   ଭାଇ ଭଉଣୀର ଭାବ;

   ବଳଭଦ୍ର ଜନ୍ମ ତିଥି;

ଶ୍ରାବଣ ଉଲ୍ଲାସେ  ମୋ ଓଡିଶା ହସେ

   ହସି ଉଠଇ ପ୍ରକୃତି ।।