ରାକ୍ଷୀ ରହିଗଲା ବାକି

ଶ୍ରାବଣ ମାସର ଗହ୍ମା ପୂର୍ଣ୍ଣିମାଟା 

ଆସିଗଲେ ମୋର କତି

ଶ୍ରାବଣୀ ଦିଦିଟା ମନେ ପଡେ ନାହିଁ

ଭୟରେ ଥରାଏ ଛାତି ll

ସ୍ନେହ ମମତାର ଅତୁଟ ବନ୍ଧନ

ଥିଲା ଦୁହିଁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ

ରେଶମର ଡୋରୀ ଯେବେ ବାନ୍ଧୁଥିଲି

ହସୁଥିଲୁ ମୋ କତିରେ ll

କୁଙ୍କୁମ ଚନ୍ଦନ ମଥାରେ ଲଗାଇ

ବସାଇ ତୋତେ ପିଢାରେ

ଅରୁଆ ଚାଉଳ ଦୀପ ପୁଷ୍ପ ଦେଇ

ପୂଜିଛି ତୋତେ ସ୍ନେହରେ ll

ରାକ୍ଷୀ ରହିଥିଲା ସାକ୍ଷୀଟା ମୋହର

ଦେଇଥିଲୁ ପ୍ରତିଶୃତି

ବଡ ହୋଇଗଲେ ଅନୁଜ ମୋହର

ଦେବ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ନିତି ll

ଶାଶୂଘର ଯେବେ ଯାଇଥିଲି ମୁହିଁ

କାନ୍ଦୁ ଥିଲୁ କଇଁ କଇଁ

ଦିଦି ଚାଲିଗଲେ ରାକ୍ଷୀକେ ବାନ୍ଧିବ

ଆସୁଥିଲି ମୁହିଁ ଧାଇଁ ll

ବଡହୋଇ ଦିନେ ସୈନିକ ସାଜିଲୁ

ସୀମାନ୍ତରେ ତୁ ରହିଲୁ

ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ହାତରେ ନେଇକି

ଆମଠୁ ଦୂରେଇ ଗଲୁ ll

ଫୁଲ ଚନ୍ଦନକୁ ଥଳିରେ ନେଇକି

ରାକ୍ଷୀକୁ ଧରି ବସିଛି

ସହୀଦ ହୋଇଲୁ ଦେଶ ସେବା କରି

ଶ୍ରାବଣୀ ଦିଦି କାନ୍ଦୁଛି ll

ବିଶ୍ୱାସ ହେଉନି ମନରେ ମୋହର

ରାକ୍ଷୀରେ ତୁ ଚାଲିଗଲୁ

ପ୍ରତୀକ୍ଷା ମୋର ତ ଅନ୍ତ ହୋଇ ନାହିଁ

ଆଖିକୁ ଭିଜାଇ ଦେଲୁ ll

ଭାଇ ଭଉଣୀର ଅଧୁରା ସପନ

ରହିଅଛି ରାକ୍ଷୀ ବାକି

ଜନ୍ମା ଜନ୍ମାନ୍ତରେ ତୋତେ ଭେଟୁଥାଏ 

ଗୁହାରୀ ମୋ ଚକା ଆଖି ll