ସ୍ବପ୍ନ

ତମସାର ଚାଦରରେ ଲୁଚି ରହିଥିବା

ସେ ପରିଚିତ ସ୍ବପ୍ନ ଗୁଡାକ,

ଯାହାକୁ ମୁଁ ଜାଣି ଜାଣି ଅଣଦେଖା କରୁଥିଲି ।

ତମେ କେମିତି ପଢିଦେଲ, ମୁଁ ଜାଣେନା

ତୁମର କେହି ପଦ କଥାରେ, 

ମଉଳା ଫୁଲ ସମ ସ୍ବପ୍ନ ଗୁଡିକ

ସଜ ସଜ ବାସ୍ନାର ମହକ ଦେଲାଣି । 

ସମୟର ପାହାରରେ ହଜି ଯାଇଥିବା ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସଟା

ଜାଗି ଉଠିବାକୁ ଲାଗିଲାଣି । 

ବୋଧହୁଏ ବହୁତ ଆଗରୁ ମୁଁ,

ଏହା ହଁ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି । 

ପରିସ୍ଥିତିର ବାହାନା କରି ଦୂରେଇ ଯାଉଥିଲି ।

ନା ଆଉ ପଚ୍ଥକୁ ପାଦ ଟାଣିବି ନାହିଁ !!

ସେ ନିଧାରିତ ଲକ୍ଷ୍ଯରେ ପହଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଅହରହ ଚେଷ୍ଟା କରିବି ..

ଜିତିବି କି ହାରିବି ସେ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଆଣିବି ନାହିଁ !

ହାରିଲେ ବି ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ରହିବ ।

ପିଠି ନ ଦେଖାଇ, ମୁହଁ ଆଗରେ ଲଡେଇ କରି ପରାସ୍ତ ହେଲି ।