ରସୁଆଳ କମଳା

ଇସ୍ ! କି ଲୋଭିଲା ନାରଙ୍ଗୀ କମଳା,

    ତୁରନ୍ତ କରି ତୋତେ ଫୁଙ୍ଗୁଳା,

ତୃପ୍ତ ମନେ ଖାଏ କୋଲାକୁ କୋଲା ।

ଫଳ ତୁ ସବୁ ଋତୁୁର ,ଲାଗୁ ଭାରି ନିଜର,

କେତେକ ଖାଦ୍ୟର ପୁଣି ବେଷ୍ଟ ଫ୍ଲେବର ।

ସେ କାଳେ ମିିିଳୁ ବଡ ମହରଗେ ,

ଜର ହେଲେ ମା' ଖୁଆନ୍ତି ସରାଗେ ।

ତୋ ପାଇଁ ଲାଗେ କୋଲ୍ଡ ଡ୍ରିଂକ୍ସ ସୁଆଦ,

ବାପାଙ୍କୁ କରୁ ଅରେଞ ଚକଲେଟ୍ ବରାଦ ।

ତୋ'ଭାଇ ଖଟାରସ,ଲଙ୍କାଲୁଣେ ଫୁୁଟାଇ ଟାକରା;

ଖରାବେଳେ ଲୁୁୁଚି ଖାଇବା ମଜାଟା ନିଆରା ।

ଖାଆନ୍ତି କ୍ରିମ ବିସ୍କୁଟ, ଲଲିପପ୍ ବଳଇ ମନ ,

ବାଳକାଳ ଟିକେ ଫେରାନ୍ତେନି କି ଭଗବାନ! !

କେଡେ ସୁଆଦ ତୋ ଠାରେ ଭରିଛି ବିହି ,

ତୋ ବିନା ହବ ଯେ କଣ ପାରୁନି କହି ।

କେଯାଏ ଗୁଣ ବହିିିଛୁ ଲାଗେ ଅଚରଜ ,

ପିଇଲେ ରସ ତୋ , ମୁଖ ଦିଶେ ସତେଜ । 

ଖେଳାଳିଙ୍କର  ଅଟୁ ତ ଅତି ଜରୁରୀ, 

ତୋ ପାଇଁ ଖେଳୁଆଡପଣ ଆସେ ଉଭୁରି ।

ଆହେ ପ୍ରିିୟ କମଳା ,

         ରଙ୍ଗଟା କେଡେ ଉଜ୍ଜଳା ।

କିଛି କମ୍ କାମର ନୁହଁ ଚୋପାଟି ତମ ;

ବାଟି ଲେପିଲେ ହୁଏ ତୋଫା ଟି ଚମ । 

ଉତ୍ପାଦିତ ହୋଇ ଶୀତଳ ପ୍ରଦେଶେ ;

ରପ୍ତାନୀ ହୁଅ ଯେ ଦେଶ ବିଦେଶେ । 

ଖରାଦିନେ ହେଲେ ଅରେଞ ସ୍କୁଆସ ଗିଲାସେ ,

ତନମନ  ଆମ କେଡେ ଉଲ୍ଲାସେ ଭାଷେ ! !  ...