ପରିପକ୍ୱତା

ଆଜି କଣ କେଜାଣି ହେଇଛି!

     ଭାବନା ରାଇଜେ ବୁଲୁଛି, 

     ଧନଞ୍ଜୟ ନିଜକୁ ନିଜେ କହି ଚାଲିଛି;

ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଅନେକ ବର୍ଷ ବିତି ମଧ୍ୟ ଯାଇଛି,

        ସଂସାରକୁ କିିଛି କିଛି ଚିହ୍ନି ବି ପାରିଛି। 

ଜୀବନ ହେବ ଯେ କଣ ଟିିକେ ଟିକେ ହେଜୁଛି ,

  ଭବିଷ୍ୟଯୁଗ ବହୁ ବଦଳିବ ବଦଳିବ ବୋଲି ବି କହୁଛି। 

ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ଯୁଗୀୟ ସନ୍ତାନ ଚଳଣି ଅନୁକ୍ଷଣ କରି,

       ମମି ପାପା ତାଙ୍କ ଏବେ ଅତି ଦରକାରୀ ।

ବନ୍ଧୁଗଣ ନିମନ୍ତେ ଭୋଜନ ମମି କରିବା ଜରୁରୀ। 

   ଦାମିିକା ସଉକ ପାଇଁ ପାପା ଦେବେ ପକେଟ୍ ଭରି।

ରୋକିଲେ ଶୁୁଣିବ,

  କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବାଦ୍, କଣ ବା ଅଛ ଅଧିକ କରି ?

ଖଣ୍ତିଉଡା ଦେଲେଣି ତ ଏବେ ଧରି ପାପାଙ୍କ ଗାଡି, 

  ପକ୍ଷୀପର ଲାଗିଗଲେ ଉଡିଯିବେ

                         ଅନ୍ୟନିିିଡେ ଡେଣାକୁ ଝାଡି।

ନାହିଁ ତ ସେ ବେଳ ଆଉ, ଧରିବାକୁ ଲଗାମ ଭିଡି।

 ଦାୟିତ୍ୱ ଭୁଲାଇ ସ୍ୱାଧୀନ ଜୀବନ

                            ଚାହେଁ ଯେ ଆଜିର ପିିିଢି।

ଚାଲିଛି ଗଡି ସମୟଚକ କେବେ ଛାଇ ପୁଣି ଖରା ,

    ଇଚ୍ଛା ଆଶା, ମତାମତ କର୍ଣ୍ଣ ପାତିବାକୁ ଦେବେନି ଧରା।

ଶୁୁଭୁଥିବ ..

        'ଆମ ସମସ୍ୟା ତମେ ବୁଝି ପାରିବନି ପରା! !

 ମେଲାଅନି ଆଉ ଆମ ପାଇଁ ଚିନ୍ତାର ପସରା ।

    ନିଜ ଯତ୍ନ ନିଜେ, କର ଯୋଗାଭ୍ୟାସ ଥମିବ ଜରା'।

ସ୍ୱଆକାଂକ୍ଷାରେ ହଜାଇ ବାକୁ ମନ;

                 ସଂସାର ଧର୍ମ ଏଣିକି ହେଲାଣି ଭାରୀ ।

ମୁକ୍ତିରେ ଶାନ୍ତିର ପ୍ରାପ୍ତି, ନିଜ ଦାୟିତ୍ୱରୁ ନିସ୍ତରି।

କେତେକାଳ ଆଉ ପିିିଉଥିବା ପୁଅବୋହୁ,

                              ମାତାପିତା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଘୋରି ?

ଆମେ ବି ହେବା ସ୍ୱାଧୀନ ଚେତା

                          ସୁପ୍ତ ଇଚ୍ଛାର ଖୋଲି ପଞୁୁରୀ।

ପିତାମାତା ହେବାର ସୌଭାଗ୍ଯ, ଖୁୁସି

              ଜଗତ ମାୟା ମୋହ ପାଣିଫୋଟକା ସରି।

ଗୃୃୃହସ୍ଥାଶ୍ରମଟି କେବଳ ଯେ ବଡ ଦାୟିତ୍ୱ ପରି।

            ଏ ପିଢି ଠାରୁ ଖସାଇ ଅଧିକ ଆଶାର ଡୋରି ;

ଚାଲୁଥିବା ତାଙ୍କ ସହ ଭରି ମନର ସବାରି ।