ମୁଁ ଗର୍ବିତା

ଏ ନୁହେଁ ଖାଲି ସାଇତା ଚିଠି, 

     ଅନ୍ତର ବଚନ ମୋ ତୁମକୁ ଭେଟି। 

ସୁଦୂରେ ରହି ନ କରେ ଭୀତ  ,

        ଜୀବନେ ପାଇ ତୁମକୁ ଗର୍ବିତ ।

ଭାଗ୍ୟକୁ ମୋ ଆହ୍ଲାଦେ ପ୍ରଣାମି ,

          ଧରିଲି ହାତ ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ସଲାମି ।

ଇର୍ଷୁକ ସଖୀଏ ଫିଙ୍ଗନ୍ତି ଟିପ୍ପଣୀ, 

        ସରି  କେ ହେବ ଏ ବୀର ଦୁଲଣୀ ।

କା ଆଗେ ମାଗିବି କବଚ ତୁମ ପାଇଁ ,

       ସଜାଗ ରକ୍ଷକ ସଦା ମାଟି ମା' ପାଇଁ ।

ନେଇଆସି ମୋତେ ବାଇଦ ବଜାଇ ,

        ଫେରିଗଲ କ୍ଷେତ୍ରେ ବନ୍ଧୁକ ସଜାଇ ।

ପାରିନି ଅଭିିିମାନେ ସମ୍ୟକ୍ ଲୋତକ ଝରାଇ,

     ଲଭିିିଛି ସମ୍ମାନ ସୁୁୁବେଦାର ପତ୍ନୀ ବୋଲାଇ ।

ସାହସ, ଧୈର୍ଯ୍ୟ ନିିିିଷ୍ଠା ଶିଖିଛ ଯେତେ,  

         ତାଠାରୁ  ଅଧିକ ପ୍ରଭୂ ଦିିିଅନ୍ତୁ ମୋତେ।

ନ ହେବି ବାଧକ ତୁମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପଥେ,

         ସ୍ୱପ୍ନେ ଦେଖୁଥାଏ ସଦା ବିଜୟ ରଥେ ।

 କରିିିିବନି କେବେ  ଛୋଟ ସଂସାର ଚିନ୍ତା  ,

          ସର୍ବୋଚ୍ଚ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଆମ ଭାରତ ମାତା। 

ଲେଉଟାଣି ସନ୍ଦେଶେ ତମ; ଅଗଣା ବାସିବ,

          ମହକିବ ମାଟି, ପୁଣି ତ୍ରିରଙ୍ଗା ହସିବ।

କାହାଣୀ ବର୍ଣ୍ଣିବ ଆଈମା ମୋ ବୀର କଥା, 

         ଗାଉଥିବି ଅହର୍ନିଶୀ ଦେଶ ଗୌରବ ଗାଥା।