ଉଆଁସୀ ରାତିର କନିଆଁ

ରଙ୍ଗ ମହଲ ର ରଙ୍ଗ ହୁରି ଖେଳ

ପାନ୍ଥଶାଳା ର ଜୀବନ.

ଡାକୁଛି ନୀରବେ

ଏକାନ୍ତରେ କେବେ

ଭୁଲିଯାଏ ଭୁଲା ପଣ ।

ଅଣପୁରୁଷା ର ଜୀବନ ଟି ହୀନ

ଅଦେଖା ନଈର ସୁଅ

ଦୁଇ କୂଳ ଲଙ୍ଘି ଯାଉଛି ସେ ଭାଙ୍ଗି

ବଂଚିବାରେ ନାହିଁ ମୋହ ।

ଅଢେଇ ପହର ବେଳ ଗଡ଼ିଲାଣି

ଆସୁଅଛି ମୁହଁ ସଞ୍ଜ

ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ବହଳ ରାତିଟା

ପୀରତି ରେ ମଧୁ କୁଞ୍ଜ ।

ରଙ୍ଗ ମାଖି ରଙ୍ଗ ବେଦୀରେ ବସିଛି

ଶେଷ ରଙ୍ଗ ବୋଳି ଦେବୁ

ଶେଷ ଅଭିନୟ ନାଟକ ସରୁଛି

ଯବନିକା ଦେଖି ନେବୁ।

ପାନ୍ଥଶାଳାର ପଥିକ ମୁଁ ନୁହେଁ

ମୁଁହିଁ ତ ବାଟ ବାଟୋଇ

ଅବୁଝା ପଣର ଗୀତ ମୁଁ ଗାଉଛି

ବାଜୁଛି ମୋ ସାହାନାଇ।

ଫେରିଯିବି ମୁହିଁ ଅନେକ ଦୂରକୁ

ଅଫେରା ପଥିକ ହୋଇ

ଡାକୁଥିବ ଯେବେ ପାନ୍ଥଶାଳା ଠାରି

ବିଦାୟ ମୁଁ ଯିବି ନେଇ ।

ପଚାରିବି ପ୍ରଶ୍ନ ଉତ୍ତର ନମିଳୁ

ଅଣପୁରୁଷା ର ମୂଲ

ସଞ୍ଜରୁ ସକାଳ କେତେ ତୁଲ ହେଲି

ନକର ଗୋ ମୂଲଚାଲ।

ରଙ୍ଗ ହୁରି ଖେଳ ରଙ୍ଗ ମହଲ ର

ବହଳ ରାତିର ନିଆଁ

ପାନ୍ଥଶାଳା ରେ ଜୀବନ ବାହୁଛି

ଉଆଁସୀ ରାତିର କନିଆଁ ।