ରସିକିଆ ନାଗର

ସୁନ୍ଦରୀ ସ୍ତିରି ବି ଗନ୍ଧାଏ 

ଆଜି କାଲିର ରସିକିଆଙ୍କୁ, 

ହୁଅନ୍ତି ଖାଲି ନସର ପସର

ପର ଭାରିଜା ସଙ୍ଗେ ଗପିବାକୁ। 

ବୋଲାନ୍ତି ବଡ ଭାଇନା ସବୁଠି 

ଉଡି ବୁଲନ୍ତି ଖୋଜି ମଇନା ଯୋଉଠି ।

ସ୍ତିରି କିଣିଲେ ସ୍ନୋ, ପାଉଡର ,

ଲାଗେ ଅଧିକା ଖରଚର ଡର ।

ଯାଚି ଦେଉଥାନ୍ତି ନାନା ଉପହାର 

ଅଜଣା ଫୁଲେଇ ଅପାଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ।

ଚାହିଁଲେ ଘରଣି ହୋଟେଲରେ ଖାଇବା, 

ଧରେ ତାଙ୍କୁ ଚାଳିଶି ଡିଗ୍ରୀ ଭାଲୁଜର। 

ଗୁପୁଚୁପୁ ଖୁଆନ୍ତି ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ ନାନୀକୁ,

ଆହୁରି ଆଇସକ୍ରୀମ ରୋଲ୍ ଭରପୁର ।

ଦେଖାନ୍ତି କେତେ ଗହଳିର ନେଫଡା ଆଳ ,

ଭାରିଜାର ହେଲେ ମେଢ ବୁଲିବା ବେଳ। 

ବାଇକିରେ ନେଇ ବୁଲାନ୍ତି ସାରା ନଗର, 

ଅଦିନିଆ ଭାଉଜର ବନି ସଉକିଆ ଦିଅର ।

କୁନ୍ଥଉ ଥାନ୍ତି ଘରଣିକୁ ଦେବାକୁ ଟଙ୍କା ,

ଦିଅନ୍ତି ପଇସା କେତେ ଗଣିତ ଗଣି, 

ସାରିଦିଅନ୍ତି ତେଣେ ନଗଦ କେତେ 

ପିରତି ବିକାଳି ନାନୀକୁ କିଣି। 

 ଓହ୍ଲାଏ ରସିିକ ଭୂତ ଏମିତିକା ପତିଙ୍କ ,

ବ୍ୟାଙ୍କ ଆକାଉଣ୍ଟ ଯେବେ ହୁଏ ଫାଙ୍କା।

ଘରଣି ହୁଏ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରାଗରେ କଡମଡ,

ପଛତେଇଲେ କଣ ହବ ବୋହିଗଲେ ଗୁଡ।

ବୁଝି ନ ପାରନ୍ତି ସ୍ତ୍ରୀ ଜାତିକୁ ଏ ଅନ୍ଧ ନାଗର, 

ଯେତେ ହେଲେ ବି ଏମିତିଆ ନାରୀ ମାନେ 

ଦାନ୍ତ ଦେଖେଇ ପେଡି ଭରନ୍ତି ନିଜ ପତିର ।

ବୋକା ବନି ଥାନ୍ତି ଖାଲି ଯେତକ ରସିିକ ନାଗର ।