ସପନର ନଈ

ଶାନ୍ତ ଶୀତଳ ପବନ ଭେଦି କେତେ ଗାଁ  ମାଟିର ,
                            ଲମ୍ବିଛି ଏ ଅଣଓସାରିଆ ରାସ୍ତା। 
ଯାଉଥାଏ  ଗାଡି ମୋ ଆଗେଇ 
                              ନେଇ ଏକ ଶରତର ଯାତ୍ରା। 
ଆତ୍ମାକୁ ଯଦିଓ ଦେଉଥାଏ ତୃପ୍ତି 
                        ବଢୁଥାଏ କିନ୍ତୁ  ଅବସତାର ମାତ୍ରା। 

ଗାଁ  ଚାଳିଆ ଦୋକାନ କଡେ 
                           ଗାଡି ଯାଏ ଟିକେ ଅଟକି ,
ଜାଣୁଥାଏ ନୀଳନଭ ଚନ୍ଦ୍ର  ଆଗମକୁ 
                              ଦୁଇଘଡି ଆଉ ବାକି ।
ଖେଳୁଥାଏ  ଶିତଳ ସମୀର 
                           ଧବଳ ମେଘମାଳକୁ ଡାକି ।

ଘଣ୍ଟିର ଗୁଞ୍ଜରଣ ସଙ୍ଗେ ଶୁଭେ 
                              କୋଳାହଳ ପିଲାଙ୍କର ,
ସନ୍ଦେଶ ଦିଏ ସ୍କୁଲ ଛୁଟିର 
                             ଆନନ୍ଦର ଦୌଡ ତାଙ୍କର। 

ଛୁଇଁ ଓଠ ଚା' ଢୋକକୁ 
                        ତୃପ୍ତ କରେ ସମଗ୍ର ମସ୍ତିଷ୍କକୁ। 
ହାଲକା ସ୍ପର୍ଶ ଦିଏ ତନ୍ଦ୍ରା  
                       କ୍ଳାନ୍ତି ଭିଜା ଆଖି ଯୋଡାକୁ ।

ଆଖିପତାରେ ନାଚୁଛି  ସେଇ 
                       ଶ୍ରେଣୀର ଘର ପୁରୁଣା ସ୍କୁଲର,...

ବାହାରି ପଡେ ଚାଲିଚାଲି
                         ବର୍ଷାକୁ ନ ମାନି ,
             ଦୌଡୁଥାଏ ଓଦାରାସ୍ତାରେ
                                       ଧରି ବହିବସ୍ତାନି।
ଗୋଟାଉଥାଏ ସାଧବ ବୋହୁ
                             କଅଁଳ ଘାସରୁ, 
         ଭସାଏ କେତେ ଯେ  ଡଙ୍ଗା
                                 କାଗଜ ଚିରି ଖାତାରୁ।

ଶ୍ରେଣୀରେ ଭରିଥାଏ ବେଞ୍ଚ୍
                           ଅନେକ ଛୋଟ ଛୋଟ ,
      ଭିତରେ ଗୁଞ୍ଜା କାଗଜ ଫୁଲ ,
                                 କଣ୍ଢେଇ ଆଉ ରକେଟ ।
ଝୁଲୁଥାଏ କାନ୍ଥରେ
                        ଲାଲ୍ ବାହାଦୁର ଫଟ ।

ଖେଳ ଛୁଟିର କୌତୁକିଆା 
                          ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ,
               ଖେଳ ଖାଲି ଖେଳ ଆଉ ଖେଳ ।

ବାଲ୍ୟ ମନଟା ଥାଏ ପୁରା ଫାଙ୍କା 
             ତା ପାଇଁ ଅଜଣା ଭବିଷ୍ୟ
                          ଜୀବନର ରାସ୍ତା  ଅଙ୍କାବଙ୍କା ।

ଉନ୍ମାଦ ଭରା ହୁଏ ଆହୁରି 
                       ସ୍କୁଲ ଛୁଟି ପରେ ଦିନ ,
ଦୁନିଆଁ ଭୁଲି ହସୁଥାଏ            
                   କଅଁଳ ଟିକି ସେ ମନ ।

ପାଠ ପଢୁପଢୁ ବୁଜିହୁଏ ସଂଧ୍ୟାରେ 
                      ଅମାନିଆ ଦୁଇ ନୟନ ।

ନିଶ୍ଚଳ କରେ ଦିନତମାମ ନାଚୁଥିବା 
                           ଟିକି କୋମଳ ତନ ।
                    ......
ଖୋଲିଦେଲା ପଲକ 
                      ଝଲକାଏ ଥଣ୍ଡା  ପବନ ,
ମେଘଖଣ୍ଡ  ପଛରୁ ଝଟକୁଛି 
                              ତାରା ଆଉ ଜହ୍ନ। 

ବଳକା ରହିଛି ପୁଣି ଯାତ୍ରା  ଆଉ ତିନି ଘଡିର ,
      ଥିଲା ତେବେ ସ୍ୱପ୍ନ ଏ ଦୂର ଅତିତର !...

ପିଲାଦିନେ ମନ ଥିଲା ସତେ
                        କେଡେ ନିଶ୍ଚିତ  ନିର୍ଜଞ୍ଜାଳ, 
କେଡେ ମଉଜରେ କଟୁଥିଲା 
                        ସେସବୁ ଦିନ କାଳ।

ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହେଇ ହସିଉଠେ ହୃଦ ଅନ୍ତର ,
            ଗାଡି ପୁଣି ଗଡିଚାଲେ ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳର ।