ରାଜହସ୍ତୀ ଓ କାଳଜୟୀ

 ସେ ଆସିଲେ

 ଆଶା ଭରସା ,ରାଗ ରୁଷା

ଦ୍ୱେଷ ହିଂସା କୁ ନେଇ 

ମୋଟା କମ୍ବଳ ତଳେ

 ନିଘୋଡ଼ ନିଦରେ ଶୋଇ ଯାଏ ବିଚରା ଜୀବନ l

ତା ପରେ...

ସବୁ ଶେଷ...

ଆୟୁଷୁଷ କୁ ହିଂଶୁକୁଟିଆ ସମୟ

 ଖପ୍ କିନା ଝାଂପି ନିଏ l

ଏଇ ଅଭାବନୀୟ ଚିତ୍ର କେକେବେଖିଚ କି???

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଉଛ ନା...

କୁଆଡେ ଗଲା ସେ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ

ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାର

ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ l

 କେବେ ମିଳିଛି ତା ଆଗମନ ର ପୂର୍ବ ଭାଷ କିଛି l

 କିନ୍ତୁ ବ୍ରୁ.... ଅଁ...

ବୃ... ଓଁ... ନାଦ ରେ ନିନାନିଦ କରି

କେହି ଜଣେ ଘୁରିବୁଲେ 

ପଢ଼ି ଶୁଣି ତାର ଆସିବା ଭାଷାକୁ

 କରିନିଏ ଅନୁମାନ

ସଞ୍ଜ ରୁ ସକାଳ ଯାଏଁ

ଭୂଇଁ ରୁ ଭୁଆଁ ଯାଏଁ l

ସବୁ ସଖା ସହୋଦର, ଜ୍ଞାତି କୁଟୁମ୍ବ କୁ 

ପଛରେ ପକାଇ ହୋଇ ଯାଏ ଗୋଠ ଛଡ଼ା l

ମଶାଣି ଭୁଇଁରେ ସେ କରେ ସାକ୍ଷାତ

ଥୋଡ ପାହାଡ ରେ ଅରପି ଦିଏ

 କଲା କର୍ମ ର ହୃଦ୍ କମଳ l

ଥରି ଉଠେ ବିଚିତ୍ର ପୃଥିବୀ,

ଚମକି ଉଠେ ଖୋଲାଆକାଶ ,

ଚହଲି ଉଠେ ସପ୍ତ ସାଗର,

ଧଇଁ ସଇଁ ହୁଏ ପତଳାପବନ l

 ଆଉ ନାଦ କରେ ଗୋଟିଏ ସତ୍ୟ

 ଶୁଣି ଚମକି ଯାଉଛ

ପରତେ ଯାଉନ?

ତେବେ ଯା... ଅ.....

 କ୍ଷେତ୍ର ରାଜ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ର କୋଇଲି ବୈକୁଣ୍ଠକୁ

ଉତ୍ତର ଦ୍ଵାର ରେ ପାଇଯିବ ସବୁ ଯୁଗ ଉତ୍ତର

କାଳ ଜୟୀ ହସ୍ତୀ ଖବର l