କବିତା

କି ! କବିତା ଅବା ଲେଖିବି ଆଜି ମୁଁ

ଭାବି ନ ପାରଇ ମନେ

ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଏହି ସମସ୍ୟା ବହୁଳ

ପ୍ରଭାବ ଭରା ଜୀବନେ ।

କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ କରି ଅଛି ପବିତ୍ର ଉତ୍ସାହ

ଚିନ୍ତନ ଭାବନା ନାହିଁ

 ଉତ୍ତମ ବିଚାର ଚିନ୍ତା ଓ ବ୍ୟବସ୍ଥା 

ଅନୁଧ୍ୟାନ ହୁଏ ନାହିଁ  ।

ବ୍ୟବହାର କାହିଁ , ସତ୍ୟ ସଦାଚାର

ଦିବ୍ୟ ଚେତନା ମୂଳକ

ମନ ପ୍ରାଣ ରେ ସେ ତୃପ୍ତି ଅବା କାହିଁ

କାହିଁ ସୁଦିବ୍ୟ ପୁଲକ ।

ଅଭିସନ୍ଧି ଭରା ଆଖିରେ ସଭିଏଁ

ଉନ୍ମତ୍ତ ବୃଷଭ ପ୍ରାୟ

ସପନ ସାଉଁଟି କଳ୍ପନା ଚିତ୍ରିତ 

କବିତା ଯେ ରସ ମୟ ।

ଶୋଭା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଭା ଭାର ଭରା 

କରିବି କେସନ ଗଢି

ଅବିରତ ସହେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ର ଜାଳ

ପରିବେଶ ଶୋଭା କ୍ଷରି ।

ହୋଇ ଉଠେ ଲୁପ୍ତ ଚିତ୍ତ ପ୍ରକମ୍ପିତ 

ଆଶା ଓ ଭରସା ମରି

ସପନ ହଜଇ ପ୍ରାଣ ଶିହରାଇ

ବ୍ୟାକୁଳତା ଯାଏ ଭରି ।

ସମାଜ, ସଂସ୍କୃତି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ଥିତି

ପରଖିବା ଲାଗି ଚେଷ୍ଟା

ଜାରି ରଖି ସିନା ଲେଖନ୍ତି କବିଏ

ସୁନ୍ଦର ଚାରୁ କବିତା ।