ପ୍ରେମ

ସତେ କି ସ୍ବର୍ଗରୁ ପାରିଜାତ ଆଣି 

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗ ଦେଇ 

ମଧୁ ମକ୍ଷିକା କି ପଦ୍ମପୁଷ୍ପ ପ୍ରେମେ ସତେକି ହୋଇଛି ବାଇ l 

ପବିତ୍ର ସ୍ମାରକି ଖୋଜୁଥାଏ ପ୍ରେମ 

ପତିତପାବନି ତୁଠେ 

ଶରୀର ମନ୍ଦିରେ ଦୀପ ଶିଖା ଟିଏ 

ଲିଭେ ନାହିଁ ସିଏ ମୋଟେ l 

ଝରା ଶେଫାଳି ଵି ଝରିପଡି ଗାଏ 

ସକାଳର ପ୍ରେମ ଗାଥା 

ଝଡିଗଲି ବୋଲି ପ୍ରେମ ମୋର ନାହିଁ ନଭାବ କେବେ ସେ କଥା l 

କାହିଁ ସୂର୍ଯ୍ୟ କାହିଁ ପଦ୍ମ ଫୁଲ ଅଛି 

ପଙ୍କ ରୁ ଯାହାର ଜନ୍ମ 

କାହିଁ ରାଧା କାହିଁ କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ରଛନ୍ତି ମନରେ ମିଶିଛି ମନ l

କୁମୁଦ କୁ ଚାହିଁ କୁମୁଦିନୀ ହସେ 

ଫୁଲର ପ୍ରିୟ ଭଅଁର 

ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଅଟନ୍ତି ଏ ଭବେ 

ଆମରି କଳା ଠାକୁର l 

ପ୍ରେମ ଝଡ଼େ ନାହିଁ ବ୍ୟଥା ଦିଏ ନାହିଁ 

ପ୍ରେମେ ଏ ଜଗତ ବନ୍ଧା 

ଜଗତନାଥଙ୍କୁ ପ୍ରେମେ ବାନ୍ଧିଦେଲେ 

ହୁଏ ନାହିଁ ଅସୁବିଧା l 

ବିଶ୍ୱାସ ବଳରେ ପ୍ରେମ ଗଢିଉଠେ 

ତାଜମହଲ ଟି ପରି 

ଜଗତରନାଥ ଚାହିଁଲେ ସକଳେ 

ପ୍ରେମମୟେ ଯିବା ପୁରି l