ମୁଁ ମାଆ କହୁଛି

କାଳିଆ ବଳିଆ ସୁନାନାକୀ ଝିଅ 
ସାଙ୍ଗହୋଇ ଥିଲେ ଆସି 
ଆଜି ଯାଉଛନ୍ତି ମାଆ କାନି ଛାଡି 
କର୍ମ ବେଦି ପରେ ହସି l 
ବରଷକେ ଥରେ ଆସିଥିଲେ ଧାଇଁ 
ମନେପଡିଗଲା ମାଆ 
ଜନମ ବେଦିର ସାଙ୍ଗସାଥିଗଣ 
ସବୁ ହୋଇଛନ୍ତି ଠିଆ l 
ଗହଳ ଚହଳ ଲାଗିଥିଲା ଘର 
ଭକତ ଛାଡୁନଥିଲେ 
ବାରମ୍ବାର କର୍ମ ବେଦିର ଯାତନା 
ତାମନେ ପୁରାଇ ଦେଲେ l 
ବହୁ କଷ୍ଟେ ନଅ ଦିନ ସେ ରହିଲା 
ଆଜି ଛାଡିଯାଏ ମୋତେ 
ଆରବର୍ଷ ଏହି ଦିନରେ ଆସିବି 
କଣ୍ଟ ଦେଇ ଗଲେ କେତେ l
ନିର୍ଦ୍ଧନ ସଙ୍ଖାଳି ଦରିଦ୍ର ପସରା 
କଳାକାହ୍ନୁ ନୀଳମଣୀ 
ଜଗତ ଯାକର କଥା ସେ ବୁଝଇ 
ମୋ କଥା ବୁଝଇ ପୁଣି l 
କଥା ଦେଇ କଥା ରଖିଥାଏ ସିଏ 
ଖେଚୁଡ଼ି ଭୋଗ ମୋ ଖାଏ 
ରାଜରାଜେଶ୍ୱର ବେଶ ଭୁଲିଯାଇ 
ମୋହରି କୋଳରେ ଶୁଏ l
ଆଜି ଚାଲିଯାଏ ମୋ ରଙ୍କୁଣିଧନ 
ଫାଟିଯାଏ ମୋର ଛାତି 
କେଉଁଦିନ ଏହି ବର୍ଷ ଅନ୍ତ ହେବ 
ଗଣୁଛି ମୁଁ ଦିନରାତି l 
କାଳ ଯାକୁ ଡ଼ରେ ସେ ମୋତେ ଡରୁଛି 
ମୁଁ ତା ମାଆ କହୁଛି 
ମୋହ କଥା ମlନି ବରଷକେ ଥରେ 
ମୋପାଖୁ ସେହି ଆସୁଛି l 
କାଳିଆର ମାଆ ବଳିଆର ମାଆ 
ସୁନାନାକୀ ଝିଅ ମାଆ 
ମୋହର କଥାକୁ ମନେ ରଖିଥିବ 
ଆରେ ମୋ ଜଗା ବଳିଆ l 
ମୁଁ କହୁଛି ତୁମର ମାଆ 
ମୁଁ କହୁଛି ତୁମର ମାଆ l 

ବିଷ୍ଣୁପ୍ରିୟା ପଣ୍ଡା 
ପହଂଗା, ନିଆଳି, କଟକମୁଁ