ଫୁଲ,ଭ୍ରମର ଓ ପୋକ

ଦୁନିଆଟା ଅଟେ

ଅତ୍ଯନ୍ତ ସୁନ୍ଦର

ଫୁଲର ଗୋଟେ ବଗିଚା ।

ଅଛି ଏଠି ପୁଣି

କେତେଯେ ସୁନ୍ଦର

କୋମଳ ଘାସ ଗାଲିଚା ।

କି କହିବି ଆଉ

ବୁଲୁଛନ୍ତି ଯେତେ

ଏଠି ପାଗଳ ଭ୍ରମର ।

ବସିବା ପାଇଁକା

ଗାଲିଚା ଉପରେ

ହୁଏନି ଇଛା କାହାର ।

ଏହିଠାରେ ଆସି

ସଭିଏଁ କରନ୍ତି

ସେଇ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଳାପ ।

ପାଇବାକୁ ଇଛା

କରନ୍ତି ସଭିଏଁ

କେବଳ ଗୋଟେ ଗୋଲାପ ।

ପାଇବା ପାଇଁ ସେ

ଗୋଲାପ ଗୋଟିଏ

କରନ୍ତି କେତେଯେ କଷ୍ଟ ।

ପାଇଲେ ପୁଣି ସେ

ରସକୁ ତା' ଶୋଷି

କରିଥାନ୍ତି ତାକୁ ନଷ୍ଟ ।

ଏହି ଠାରେ ପୁଣି

ବୁଲୁଛନ୍ତି ସଦା

ଅସଂଖ୍ଯ ଜାତିର ପୋକ ।

କହିଲେ ନସରେ

ସେହି ମାନଙ୍କର

ଜୀବନ ଯାକର ଦୁଃଖ ।

ଦୂରରୁ ଦେଖି ସେ

ମନ ଆନନ୍ଦରେ

ପାଖକୁ ଆସନ୍ତି ଧାଇଁ ।

ଋପସୀ ଫୁଲର

ସୁନ୍ଦର ତନୁକୁ

ଟିକିଏ ଛୁଇଁବା ପାଇଁ ।

ପାଖକୁ ଆସି ସେ

ଦେଖିଲା ବେଳକୁ

ଫୁଲର ସେ ଋପ ନାହିଁ ।

ଫୁଲକୁ ଭ୍ରମର

ଖିନଭିନ୍ କରି

ଯାଇଛି ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଖାଇ ।

ଦୁନିଆରେ ଯଦି

ଛୋଟ ଏକ ଫୁଲ

ପୋକର ଭାଗ୍ଯରେ ନାହିଁ ।

କେମିତି କରିବ

ଆଶା ଆଉ ସିଏ

ସୁନ୍ଦର ଗୋଲାପ ପାଇଁ!