ଫେରନ୍ତା କି ପିଲାବେଳ

କଥାଟା ଛିଣ୍ଡାରେ ଆଖଡା ପିଣ୍ଡାରେ

ମିଶି ଖରାବେଳେ ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ

କେତେ ଯେ କରୁଛ ହାଲ୍ଲା ,

ଉଛୁଳୁଛି ଦାଣ୍ଡ ଘଟିଛି କି କାଣ୍ଡ

ଏତେ ପାଟିତୁଣ୍ଡ ଶୁଣି ହେବେ ରୁଣ୍ଡ

ଆସି ଏବେ ଗାଆଁବାଲା ।

ଧୋବାଘର ପିଲା ପାଟି କରୁଥିଲା

ଭିଡ଼ ପଛେ ଥାଇ କହୁଥିଲା ଭାଇ

ଓଳିଆରୁ ଆମେ ଗଜା ,

ମୋ ଆଡ଼େ ଅନାଇ ଖନାଇ ଖନାଇ

କହିଲା ବାଇନ ତୁମେ ତ ଯାଇନ

କେମିତି ଜାଣିବ ମଜା ।

ଚକା ମାଡି ବସି ଖିଲିଖିଲି ହସି

ତ୍ରିପଣ୍ଡ ଗନ୍ଧିଆ ମଳିକ ପଦିଆ

ମାରେ ଘନଘନ ତାଳି ,

ପଚାରିଲା ସିଏ ସତ କହ କିଏ

ନୂଆସାହି ଆଡେ ଥିବା ଆଖୁବାଡେ

ପଶିଥିଲା ଯାଇ କାଲି ?

ଶୁଣି କହେ ବାଙ୍କ ଗୋସେଇଁ ବାବାଙ୍କ

ଆଖୁ କିଆରୀରେ ବିନା ତିଆରିରେ

ଯାଇଥିଲି ସିନା ପଶି ,

କହନା ସେକଥା ତୁଚ୍ଛାରେ ଅଯଥା

ଯେତେ ହଇରାଣ ହେଲି ମାଆରାଣ

ଅଳପକେ ଗଲି ଖସି ।

ବାଡ଼ ଜଗୁଆଳି ଦେଇ ନାନା ଗାଳି

ଭାଲୁ ଭାବି ବାଣ ଫୁଟାଇଲା ପ୍ରାଣ

ସେଇଠି ଯାଆନ୍ତା ଛାଡି ,

ଇଲୋ ବୋପା ବୋଲି ଅଧାକଛା ଖୋଲି

ମାରିଦେଲି ଡିଆଁ ଲାଗିଲା ଛାନିଆ

ପଳେଇଲି ଗୁହ ମାଡ଼ି ।

ହଇରେ ବାବୁଲା ତୁ ତ ବାରବୁଲା

ମନେ ପକା ଭାଇ କଞ୍ଚା ଆମ୍ବ ପାଇଁ

ଯାଇଥିଲେ ତଳ ତୋଟା ,

ତୋଳିଲେ ଯେମିତି ଢେଲାଟେ କେମିତି

ଗହୀର ମୋଡରେ ବାଜନ୍ତେ ଗୋଡ଼ରେ

ଫୁଲି ହୋଇଗଲା ମୋଟା ।

ଦେଉଳ ପଛରେ ଅଶ୍ବତ୍ଥ ଗଛରେ

ଝଙ୍କାଳିଆ ଡାଳେ ଚଢ଼ି ବାଳକାଳେ

ଧରୁ ଧରୁ ଗୋଟେ ପେଚା ,

ପଡିଯାନ୍ତେ ତଳେ ହସୁଥିଲେ ଶଳେ

ବୋଲି ସେ କହିଲା ଯେତେକ ସହିଲା

ପିଠିଫଟା ମାଡ଼ ଛେଚା ।

ଲୁଙ୍ଗିଟାକୁ କଷି ଭିତରକୁ ପଶି

ବୋଇଲା ମୁକୁନ୍ଦା ଦେବି ଦୁଇ ଖୁନ୍ଦା

ତୋ ଭଳି ବେହିଆ ନାଇଁ ,

ପ୍ରଧାନ ଗଡିଆ ହିଡରେ ନଡିଆ

ତୋଳୁଥିଲେ ଦୁହେଁ କହ କେଉଁ ମୁହେଁ

ଡରି ପଳେଇଲୁ ଧାଇଁ ?

ବାବୁଲା ତାପରେ ପଡିଲା ଖାପରେ

ନିଜ କାନ ମୋଡି କହେ ହାତ ଯୋଡି

ଯାଇଥିଲି ଗଡିଆକୁ ,

ଠାକୁର ହିଁ ସାକ୍ଷୀ ଭାକୁରଟେ ଟାକି

ମୋ ଆଡକୁ ଚାହିଁ ଟିକେ ଡର ନାହିଁ

କରୁଥିଲା ପାକୁ ପାକୁ ।

ଗଡିଆ ଭିତରେ ସେଦିନ ଶୀତରେ

ବହୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ଆଣିଥିଲି ଧରି

ସେଥିପାଇଁ ହେଲା ଡେରି ,

କଳହ କିପାଇଁ କରୁଛୁରେ ଭାଇ

ତୋତେ ତ ନପାଇ ଖୋଜୁଥିଲି ଯାଇ

ଘରକୁ ଗଲୁ କି ଫେରି ?

କେତେ ଡିଆଁ ଡେଇଁ ମଜାଳିଆ ସେଇ

କଥା ସବୁ ଶୁଣି ଭାବି ହେଲି ପୁଣି

ଫେରନ୍ତା କି ପିଲାବେଳ ,

ଯେତେ ଲୁଚକାଳି ଛୁଆଁ ଛୁଇଁ ପାଳି

ସାଙ୍ଗ ଜଣେ ଜଣେ ଅଛନ୍ତି ବି ମନେ

ହୋଇଥିଲୁ ଯେତେ ମେଳ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା