ସ୍ୱପ୍ନ

ଯେଉଁ ରାଗ ମୂର୍ଚ୍ଛନା 

           ତୋଳୁଥିଲ ଶ୍ୟାମ

ତମ ରଂଗ ଓଠ ଛୁଆଁ 

             ମୂରଲୀ ସ୍ୱନେ

ସେଇ ମୂର୍ଚ୍ଛନା ମୁଁ 

           ତୋଳି କି ପାରିବି

ଏଇ ବେଳାଭୂମି 

           ବାଲୁକା ବନେ ?

ତମେ ରଚୁଥିଲ 

       ପ୍ରେମଭିଜା ହଲ୍ଲୀଷକ 

ବୃନ୍ଦାବନ କୁଞ୍ଜେ 

           ଯମୁନା ତଟେ

ତମ ମୋହନ ବଂଶୀର 

          ବେପଥୁ ତରଂଗେ

ରାଧା ଅପଘନେ 

            କଦମ୍ୱ ଫୁଟେ ।

ମୋ'ର ଏ ମୂରଲୀ 

          ସୃଜିବ କି କେବେ

ବେପଥୁ ପ୍ଲାବନ 

         ମୋ ରାଧିକା ଅଂଗେ

ଫୁଟିବ କି କେବେ 

            ସହସ୍ର କଦମ୍ୱ

ମୋ ହୃଦ ବୃନ୍ଦାବନ 

            ବାସନ୍ତୀ କୁଞ୍ଜେ ?