ପାଣିକାଚ

ପାଣି ଫଟକା ପରି ତ ଜୀବନ

ଚାଲୁ ଚାଲୁ କେତେବେଳେ ବହିଯିବ 

ଅଣଚାଶ ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱ।ସ

ଅନିଶ୍ଚିତ ପ୍ରାଣବାୟୁ

ଜୀବନ ପବନ ।

କିନ୍ତୁ ରାତି ପରେ ହୁଏ ଦିନ

ସକାଳକୁ ଉ°ଏ ସୂର୍ଯ୍ୟ ନିତି ପ୍ରତିଦିନ

ବିଞ୍ଚି ହୋଇଯାଏ ରଙ୍ଗ ସୁନେଲି କିରଣ 

ମୃତ୍ୟୁ ମଧ୍ୟ ହାରିଯାଏ

ବାରବାର ହେଉଥାଏ ଜନ୍ମ

ଏଣୁ ସତ୍ୟ ବିଜୟୀ ଜୀବନ ।

ସୁବିଶ୍ୱାସ ସମ୍ବନ୍ଧ ଅତୁଟେ

ନିବିଡତା ଆତ୍ମିକ ବନ୍ଧନେ

ମନପ୍ରାଣ ହୁଏ ଏକ

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ମଧୁମୟ ମମତା ନିର୍ଝରେ

କଅଁଳେ ସବୁଜ ସ୍ୱପ୍ନ

ଅମୃତ ନିର୍ଯ୍ୟାସେ ।

ଝଟକଇ ଲଲାଟରେ ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର

ଦୁଇହାତେ ପାଣିକାଚ ରୁଣଝୁଣ ଶୁଭେ

ଉଚ୍ଚାଟଇ ମନ୍ଦ୍ରସ୍ୱନେ ଧୀରେ

ଜୀବନର ସୂତ୍ର ଅଭିମନ୍ତ୍ର ।

ଏକନିଷ୍ଠ ସାହଚର୍ଯ୍ୟ ଭାବ ସମର୍ପଣ

କ୍ଷଣଭଙ୍ଗ ପାଣିକାଚ ଜୀବନକୁ ଗଢେ

ଭରିଦିଏ ଫୁଲଫଳ ହସଖୁସି

ପାଣିକାଚ ଜୀବନକୁ ବଜ୍ର କରେ

ସରସ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟେ ।