ଓଟ

ମୁହଁ ଟେକି ଉପରକୁ

ଓଟ ଚାଲୁଥାଏ,

ଘାସ ପତରକୁ ତଳୁ

ଲୋଭ କରି ଖାଏ ।

ଚାହାଣିତା ଅନୁରାଗ

ସତ୍କାର ବଡିମା,

ତାଦୃଷ୍ଟିରେ ସବୁ ହୀନ

ଚାହେଁ ଡିମା ଡିମା।

ଉପରକୁ ସାଧାସିଧା

ସରଳ ଜାତୀୟା,

କୁଜରେ ସାଇତେ ଖାଦ୍ୟ

ଚରଣ ଚୁଟିଆ ।

ତଳେ ବାଲି ଡେଙ୍ଗା ଗୋଡ

କାଦୁଅକୁ ଛେଳି,

ପାଣିଭିତରେ ପସେନି

ନେଲେ ଠେଲି ପେଲି।

ଖାଇ ପିଇ ସେଇଠାରେ

ମଳ ତ୍ୟାଗ କରି,

ପେଟସଫା କରି ପୁଣି

ପାଣି ଦିଏ ଭରି ।

ଚେଇଁ ସୋଇ ଦେଖେ ସ୍ବପ୍ନ

ଦାର୍ଶନିକ କବି,

ନିର୍ମଳ ଭାଵ ମୂର୍ତ୍ତିର

ଆକୁଥାଏ ଛବି ।

ରଡି ତାର ଘଡଘଡି

ଗଧ ଠାରୁ ହୀନ,

ବିଜ୍ଞାପନ ପ୍ରବଚନ

କରିକାଟେ ଦିନ।

ଖାଇ ଶୋଇ ବୁଲି ଚାଲି

ଜାହାଜ ସମାନ,

କିଛିଲୋକ ଓଟ ପରି

ଭାବନ୍ତି ମହାନ ।