ନୀଳାଦ୍ରି ବିଜେ

ଛାଡ଼ ରାଗ ଋଷା ଛାଡ଼ ଅଭିମାନ

ମାନମୟୀ ପ୍ରିୟା ମୋର ।

ଆହେ ଅଭିମାନୀ ଭାଙ୍ଗି ସବୁ ମାନ

ଖୋଲି ଦିଅ ସିଂହଦ୍ୱାର ।

ବଡ଼ ଭାଇ ପରା ସାଥେ ଯାଇଥିଲେ

ତୁମର ସେ ଦେଢ଼ଶୁର ।

ଦେଢ଼ ଶୁର ସଙ୍ଗେ ଯାଇ ଥାଆନ୍ତକି

କୁହ ଆହେ ପ୍ରିୟା ମୋର ।

ଏତେ ରାଗ ତୁମ ହେରା ପଞ୍ଚମୀରେ

ଭାଙ୍ଗିଲ ମୋ ନନ୍ଦିଘୋଷ ।

ବୁଝି ମୁଁ ପାରୁନି କାହିଁ ହଜିଗଲା

ଆମର ପ୍ରେମ ବିଶ୍ୱାସ ।

ଦେଖ କମଳିନୀ ହାଟେ ଗଡିଲାଣି

ତୁମ ରାଗ ଅଭିମାନ ।

ମାନିନୀ ପ୍ରିୟା ମୋ ଖୋଲିଦିଅ ଦ୍ଵାର

କରିବି ମାନ ଭଞ୍ଜନ ।

କରନା କରନା ଆଉ ଲୋକ ହସା

ହସିଲେଣି ଦେଖ ସବୁ ।

ମାଇପ ବୋଲା ଯେ ଜଗତ ଠାକୁର

କହିଲେଣି ଦେଖ ସବୁ ।

ସେଦିନୁ ରାଗିକି ମୁହଁ ଫୁଲାଇଛ

ଏ ଯାଏଁ ଭୁଲିନ ତୁମେ ।

ଯୁଆଡ଼େ ଗଲେ ବି କମଳାକାନ୍ତ ମୁଁ

ପଡୁନିକି ତୁମ ମନେ ।

ଜଗତ ଠାକୁର ଖୋଲିବିନି ଦ୍ଵାର

ଦାଣ୍ଡେ ହୁଅ ତୁମେ ଠିଆ ।

ବୁଲିବାକୁ ପରା ଭାରି ମନ ତୁମ

କହିଲେ ଯେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପ୍ରିୟା ।

ଖୋଲିବିନି ଦ୍ଵାର ମନ ଇଚ୍ଛା ବୁଲ

କହୁଛି ମୁଁ କମଳିନୀ ।

ରାଗିଥିବି ବୋଲି ତୁମ ଠାରେ ପ୍ରଭୁ

ଜାଣି ତୁମେ ପାରିଲନି ।

ଜାଣିଛି ଜାଣିଛି ସବୁ ମୁଁ ଜାଣିଛି

ଅଭିମାନୀ ପ୍ରିୟା ମୋର ।

ତୁମ ଆଗେ ସବୁ ବୁଝାଇ କହିବି

ଖୋଲି ଦିଅ ସିଂହଦ୍ୱାର ।

ଦେଖ ଦେଖ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମନେ ପଡ଼ିଲାଣି

ମହୁର ବେସର ତୁମ ।

ମନେ ପଡ଼ିଲାଣି ତୁମ ହାତ ରନ୍ଧା

ତୁମର ବିଡ଼ିଆ ପାନ ।

ଥାଉ ଥାଉ ପ୍ରଭୁ ଆଉ କୁହ ନାହିଁ

ଜାଣିଛି ମୁଁ ତୁମ ଗୁଣ ।

ପାଣିରେ ସର ପକାଇବା କଳା

ତୁମେ ତ ଭଲରେ ଜାଣ ।

ଆଣିଛି ସାଥିରେ ରସୋଗୋଲା ଦେଖ

ଆହେ ପ୍ରିୟତମା ମୋର ।

ତଟକା ମିଠା ଯେ ବାସି ହୋଇ ଯିବ

ଖୋଲି ଦିଅ ସିଂହଦ୍ୱାର ।

ନଅ ଦିନ ନଅ ଯୁଗ ଲାଗିଲାଣି

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ତୁମ ବିରହରେ ।

କେମିତି ରହିଛ ମୋତେ ଛାଡ଼ି ତୁମେ

ନିତି ମୁଁ ତୁମକୁ ଝୁରେ ।

ଦେଖିବାକୁ ମନ ବ୍ୟାକୁଳ ହେଲାଣି

ସୁନ୍ଦରୀ ପ୍ରିୟାକୁ ମୋର ।

ହୃଦୟରୁ କରେ ନିବେଦନ ଲକ୍ଷ୍ମୀ

ଖୋଲି ଦିଅ ସିଂହଦ୍ୱାର ।

ବିରହ ବେଦନା ତୁମେ କି ଜାଣିବ

ଆହେ ମୋ କଳା ଠାକୁର ।

କେମିତି କହିବି କେମିତି କଟିଛି

ଏହି ନଅ ଦିନ ମୋର ।

ସବୁ ମୁଁ ଜାଣିଛି ସବୁ ମୁଁ ବୁଝିଛି 

ଖୋଲି ଦିଅ ସିଂହଦ୍ୱାର ।

ଆଣିଛି ମୁଁ ମିଠା ଖୋଇବି ତୁମକୁ

ନିଜେ ନିଜ ହାତେ ମୋର ।

ପାରୁନି ମୁଁ ସହି ଆହେ ପ୍ରାଣ ନାଥ

ଯାତନା ଏ ବିରହର ।

ଖୋଲୁଛି ଦୁଆର ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ

ନୀଳାଦ୍ରିକୁ ବିଜେ କର ।