ବାର୍ତ୍ତା ଟିଏ

ନାରୀ ସଶକ୍ତି କଥା କି କହିବି ମୁଁ

ଲାଜ ଲାଗେ କହିବାକୁ

ନାରୀ ଅତ୍ୟାଚାର ଆଜି ନୁହେଁ ମିଳେ

ଇତିହାସୁ ଦେଖିବାକୁ ।

ଦ୍ରୌପଦୀ ଙ୍କ ବସ୍ତ୍ର ହରଣ ହେଉକି

ପୁଣି ରାମାୟଣ କଥା

ସୀତା ଚୋରି ହେଉ ଅବା ପୁଣି

ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷାର ବ୍ୟଥା ।

ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ହେଉ ଅବା ପୁଣି

ସତୀ ଦାହର ସେ ପ୍ରଥା

ଯୌତୁକ ନିର୍ଯାତନା ହେଉ ଅବା

ହେଉ ନାରୀ ଶିକ୍ଷା କଥା ।

ତଥାପି କହୁଛି ନାରୀ ତୁ ମହାନ୍

ବନ୍ଦନୀୟା ଅଟୁ ତୁହି

ତୋ ପାଇଁ ରାବଣ ମରିଥିଲା ପୁଣି

ମହାଭାରତ ଥିଲା ହୋଇ ।

ଧର୍ଯ୍ୟ ତୋ ଧରିତ୍ରୀ ଲାଜ ଲାଜକୁଳୀ

ସ୍ନେହ ତୋ ସାଗର ସମ

ହୃଦୟ ତୋହର ସ୍ନେହର ପସରା

ଆକାଶ ସମ ତୋ ମନ ।

ଧୂଳି ପରି ଦୁଃଖ ଝାଡୁ ପଣତରେ

ସେଥି ପାଇଁ ମାଆ ତୁହି

ମଙ୍ଗଳ ମନାସୁ ଭାଇ ପାଇଁ ନିତି

ତା ହାତ ର ରାକ୍ଷୀ ହୋଇ ।

ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ହୋଇ ଦୁଃଖ ବାଣ୍ଟି ନେଉ

ସ୍ନେହ ମୟୀ ତୁ ଘରଣୀ

ପୁରା ଘର ତୋର ପାଦ ତଳେ ରୁଣୀ

ସେଥି ପାଇଁ ତୁ ଗୃହିଣୀ ।

ତୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବାଇ କୁନ୍ତଳା କୁମାରୀ

ମଦର ଟେରେସା ତୁହି

ଇନ୍ଦିରା ଗାନ୍ଧୀ ତୁ ରମା ଦେବୀ ପୁଣି

ସେ କଥା ଭୁଲିବୁ ନାହିଁ ।

ପରିଚୟ ତୋର ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ

ସଂରକ୍ଷଣ ଲୋଡା ନାହିଁ

ନାରୀ ବୋଲି ତୁ ଅବଳା ଦୂର୍ବଳାର

ବାହାନା ଖୋଜିବୁ ନାହିଁ ।

ମନ୍ଦିରେ ଦେବୀ ତୁ ଦୁର୍ଗା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୁଣି

ମହାକାଳୀ ସରସ୍ଵତୀ

ସାହାସ ତୋ ଅସ୍ତ୍ର ଧର୍ଯ୍ୟ ତୋର ଢାଲ

ତୁ ହିଁ ତୋହର ଶକ୍ତି ।

ତୋ ଘରର ଧନ ମାନ ଅଟୁ ତୁହି

ତୁ ହିଁ ଗର୍ବ ଅଭିମାନ

ସଂସ୍କାର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଭୁଲିବୁନି କେବେ

ରଖି ଥିବୁ ତୁହି ମନ ।

ବିଶ୍ଵ ପାଳେ ଆଜି ମହିଳା ଦିବସ

ଦିନଟେ ମହିଳା ପାଇଁ

ମହିଳା ପାଇଁ ଯେ ପ୍ରତି ଦିନ ଅଟେ

ବାର୍ତ୍ତାଟି ନ ଭୁଲ କେହି ।